Verdwalen op Fiji; geen honeymoonresorts maar ongekende gastvrijheid in armoede
Fiji
Oceanië
Vinnie-g
Verdwalen op Fiji; geen honeymoonresorts maar ongekende gastvrijheid in armoede
Aangekomen in Nadi met 2 Franse vrienden, direct een 4WD gehuurd na wat onderhandelen. Een 4WD is zeker aan te raden als je het hele hoofdeiland wilt rondrijden zonder een paar wielen te verliezen.
Na een nacht 5-sterren gekheid was het tijd om iets anders te doen dan luie toeristen volgen en georganiseerde bezoekjes aan dorpen brengen. We zijn op eigen initiatief scholen en afgelegen dorpjes gaan bezoeken. Verrast door de gastvrijheid, meegedraaid in klasjes, verteld over onze landen, meehelpen met de lokale vissers, spelen met de kinderen en versteld staan van de leefomstandigheden.
De 2e dag hadden we het plan een strand aan de Oostkust te vinden om te kamperen. Weten wij veel dat er geen zand te bekennen is aan de Oostkust. En de kaart die je meekrijgt is ook niet te vertrouwen. Op goed geluk pak je wat zandpaadjes en je komt na uren rijden in het donker in een afgelegen vissersdorpje terecht. Een beetje brutaal naar een groepje dorpelingen gelopen en even later zit je Cava te drinken met een van de machtigste dorps hoofden van Fiji. Hij maakt zijn vrouw wakker om een berg eten voor ons te maken. Eerst mochten we in een school overnachten, maar een van de dorpelingen nodigt ons uit in zijn huis. Ze zien ten slotte nooit toeristen hier. Even aanpassen in een klein kamertje, slapen op de vloer met een berg kinderen en dieren om je heen. Sanitair? Uhm een paar golfplaten op een meurende vliegenput. Kinderen kijken je vol verbazing recht in je gezicht aan als je net even een boodschap moet doen. Een paar bladeren voor het afvegen en uiteindelijk weer verder met Cava drinken. Geweldige kids die kiezen voor fruit i.p.v. snoep als je ze wat aanbied.
De volgende ochtend worden we uitgenodigd om met een bootje en 25 bewoners van een ander dorpje naar het eiland Levuka te varen voor een begrafenis van een ander dorpshoofd. Een lange boeiende tocht met ongelofelijke verhalen. Een krijsend varken aan boord klaar om geslacht te worden en alleen een korte broek en T-shirt als bagage. Aangekomen op een van de omliggende eilandjes worden we opnieuw gastvrij ontvangen. We moeten deelnemen aan diverse rituelen, worden rondgeleid en iedereen nodigt ons uit in hun huis en geeft ons eten. Het wordt later wat oppassen als ze ons vragen te trouwen met enkele jonge vrouwen. Een douche is een sprong in een koud beekje of een armoedig golfplaten bouwsel met een plastic pijpje en er kuipt zelfs een grote schildpad over de vloer. De dag zelf maken we een speciale begrafenis mee, voorafgaand met een traditionele manier van slachten en eten uit de grond. Speciale kleding vereist en het wakker worden was al een ervaring op zich; kinderen die over je rug lopen om je op deze manier te masseren.
Na dagen laten we de hele boot (dit was een zeer gammel bootje trouwens) stoppen op een prachtig bounty eiland. We halen het personeel van het resort over deze arme mensen eens te laten genieten van iets wat ze nog nooit hebben meegemaakt. Terug op het hoofdeiland helpen we de familie met het leveren van zeekomkommers in de stad Suva een paar honderd km verderop. Zo hebben zij hun geld weer goed verdiend.
Het afscheid nemen van deze mensen was zwaar. Dit is niet iets waar je aan denkt bij Fiji. Ze wilden nergens geld voor, en een boot tochtje op Fiji kost normaal al minimaal 60-100 dollar. Het enige wat ze willen is dat wij hun verhaal overbrengen naar de rest van de wereld. Zo arm en zo vrijgevig. Geen voorzieningen maar even voelde we ons veel gelukkiger en meer gewaardeerd dan we in het rijke Westen ooit zullen zijn. Hier leer je respect te hebben voor het leven.
Foto's
