St. Kilda: Concurrerende kapsalons en stoere Harleyrijders
Victoria
Australië
Annettoz
St. Kilda: Concurrerende kapsalons en stoere Harleyrijders
Na mijn negatieve ervaring met de hostellokkers in Melbourne, besloot ik om een wat rustiger vaarwater op te zoeken. Op advies van John besloot ik om de volgende morgen direct de tram naar het voorstadje Saint Kilda te pakken. Wie is John...?
John is een Ier die ik op een vage manier van het internet ken. Nu ik erover nadenk, heb ik geen idee hoe hij ooit in mijn adressenlijst terecht is gekomen, maar hij staat erin. En hij is ook in Australie! Reden genoeg om elkaar op te zoeken als je er dan toch bent. Wat weten we over Ieren? Ten eerste, "houd nooit een drinkwedstrijd met een Ier want die verlies je!" Ten tweede, ze zijn bijna niet te verstaan met hun zware accent. John voldoet netjes aan alletwee de kenmerken. Daarnaast heeft hij zich in no-time opgewerkt tot meest populaire toerist van Saint Kilda. Het derde kenmerk, "ze zijn allemaal knettergek", is ook nog eens van hem op toepassing. Een mix die zorgt voor veel gezelligheid, zou al snel blijken!
De hectiek van de Europees-ogende Melbourne achter me latend, stap ik na een ontspannen tramrit uit in het laagbebouwde Saint Kilda. Midden op het kruispunt van Fitzroy Crossing en Grey Street. Een "laidback" stadje op het eerste gezicht. Recht voor me zitten een moeder en dochter uitgebreid te genieten van een luxe lunch, een paar meter verderop gooit een straatmuzikant zijn liefdesverdriet open en bloot op straat, twee concurrerende kapsalons proberen de aandacht te trekken met hun volgebouwde gevels, terwijl er vlak achter me een paar Harleyrijders voorbij scheuren. En dit alles onder een vrolijk schijnend zonnetje!
Het toeval wil dat er op een paar meter lopen van de tramhalte, een sfeervol hostel staat. "The Coffee Palace", staat op de klassieke gevel. Na de binnenkant snel even gekeurd te hebben besluit ik meteen maar een week te blijven. Even stilzitten kan ook geen kwaad! Na het inchecken staat John al op de stoep. Ook al hebben we elkaar nog nooit eerder gezien, het klikt meteen. De helft van de tijd heb ik geen flauw idee wat hij zegt, maar zijn mimiek is zo grappig dat het helemaal geen bal uitmaakt. We besluiten die avond naar het open-dak-feest van het hostel te gaan. De rest van de middag gebruik ik om de omgeving te verkennen. En wat blijkt, ik zit hier perfect! Het strand is vijf minuten lopen. Net als de supermarkt, de botanische tuinen, het internetcafe, de wasserette, de restaurantjes, de barretjes, de drankzaken en de tramhalte!
Die avond kom ik erachter dat ik in het meest idiote hostel van Australie ben ingecheckt. De eigenaar is net een pop uit de muppetshow met wild springend haar, veel te grote lippen en uitpuilende ogen. Elke avond zit hij stoned wilde plannen te bedenken om daarmee de komende week zijn gasten te vermaken. Zijn (semi-)vaste crew bestaat uit een Engelsman die elke ochtend alle kamers moet stofzuigen om acht uur 's ochtends. Hij wordt al snel de meest uitgejoelde hostelgast en krijgt bijnamen als "ghostbuster" (vanwege de stofzuiger die hij als een rugzak moet dragen). Een andere gast die is blijven plakken is een 35-jarige Australische zanger die al zijn geld heeft gestoken in een geflopte cd en nu in hostels woont en nog steeds wanhopig probeert door te breken in de muziek. Hij verzorgt de huisoptredens op de dakterras, zo ook die avond.
De volgende ochtend word ik vroeg wakker van een krakend geluid wat onze hele slaapzaal vervuld. Opeens klinkt er een stem door de ruis heen. "Wakker worden luie donders", klinkt de stem van de eigenaar. "Ik heb hier beneden gratis yoghurtpakjes staan, dus wie als eerste beneden is die krijgt ze." Dan houdt het gekraak weer op. De man blijkt erg veel lol te beleven aan zijn intercomsysteem, want hij wordt te pas en te onpas gebruikt. Vijf minuten later begint het gekraak weer. "Oh ja, ghostbusterman, kom naar de balie. Ik krijg nog geld van je!"
Dankzij de maffe eigenaar en zijn creatieve entertainmentuitspattingen, blijven veel gasten langer hangen dan gepland en veranderen de losse reizigers in een hechte groep. Inmiddels slaap ik op de gezelligste kamer van het hostel en gaan we elke dag en nacht op pad met de meest bonte verzameling van mensen!
We hebben:
- 1 grote donkere reus uit Londen, met een kak-accent en een onwijs lief stemmetje
- 1 Amerikaanse jongen die uit een gehucht komt waar iedereen in een pick-up truck rijdt en het nog normaal is om met je zus te trouwen
- 1 Zweed
- 2 achttien jarige giebelende Zweedse meisjes (waarvan eentje praatziek is)
- 1 Fransman van 40+ die om elke reden compleet uit zijn dak gaat
- 1 Ier die het voor elkaar krijgt om in 5 maanden tijd, 50.000 dollar uit te geven (John)
- 1 Duitse surfdude met bijna levende dreads en gaten in zijn broek
- 1 Israeliet die elk mens met een puur hart mooi vind
- 1 35-jarige Australier zonder thuis die hoopt dat zijn cd ooit de hitlijst haalt
en tot slot...
- 1 Nederlands meisje die erg kritisch is maar enorm geniet van al deze rare, maar lieve mensen!
Foto's
