En daar zit je dan van het uitzicht te genieten. Toen ik om me heen keek, zag ik dat ik niet de enige was. Deze grote pelikaan keek op me neer van heel dichtbij. Wat een enorme vogels zijn het toch. Zijn ogen waren alleen constant gericht op het water en vooral hetgeen zich daaronder afspeelde. Na een korte toeter als gedag, klapte de pelikaan zijn vleugels uit om vervolgens als een klein dobberend bootje het onderwaterleven (lees: zijn avondeten) van dichterbij te bekijken.