"The Fraser Experience"
Australië
Oceanië
Saskiahamminga
"The Fraser Experience"
Tijdens onze rondreis door Australie besluiten we met vrienden uit Nederland, die toevallig tegelijk met ons in Hervey Bay zijn, Fraser Island te bezoeken. Helaas hebben we een strak schema, en hebben we maar 1 dag de tijd. Alvast een tip voor de geïnteresseerde lezer: mocht je hier in de buurt zijn; neem de tijd en plan minstens 2 dagen op dit prachtige zandeiland...
Fraser Island is het grootste zandeiland ter wereld. Het ligt voor de oostkust van Australie in Queensland. Het eiland is 122 km lang en 5 tot 25 km breed en heeft een tropisch klimaat. Het het landschap is zeer afwisselend:, met mangrovebossen, tropische regenwouden, eucalyptusbossen en duinen. Er leven veel soorten vogels en maar weinig zoogdieren.
Wij gaan met de lokale organisatie Tasman Venture, uit Hervey Bay, met een kleine 4x4 bus naar het eiland. We zijn met in totaal 16 mensen en onze chauffeur en gids vandaag is David, een enthousiaste man van een jaar of 65: "Welcome to the Fraser Island Experience".
Vanaf River Heads steken we met de ferry over naar Fraser Island, een mooie overtocht van ruim een half uur. Zodra we het eiland oprijden zien we waarschuwingsborden: pas op voor dingo’s. Dit zijn wilde honden die hier leven en vrij agressief kunnen zijn.
Dan beginnen we de rit over het eiland, die we ons lang zullen heugen... We gaan eerst naar Lake McKenzie, een glashelder meer op het eiland. Op een verkeersbord zien we 'Lake McKenzie 12 km' staan. “Oh, dat valt mee”, denken we, tot we de weg oprijden….De wegen zijn van mul zand, maar dan ook echt mul zand…We hobbelen, bobbelen, glijden weg en kunnen soms alleen stapvoets rijden. We schudden heen en weer en stoten regelmatig ons hoofd aan het dak van de bus. Ondertussen vertelt David, terwijl hij stuurt, onverstoorbaar de hele geschiedenis van Fraser Island, de flora en fauna, de verschillende soorten vegetatie, de oorspronkelijke bewoners, en ga zo maar door. Hij is onvermoeibaar, hoe hobbelig de weg ook is, hij vertelt en vertelt. Na een tijdje schudden en hobbelen komen we bij Lake McKenzie aan. Het zoetwatermeer is kraakhelder, adembenemend mooi...Onze zoon neemt snel een duik in het mooie water, waarna we doorhobbelen naar ‘Central Station’, een plek middenin het regenwoud. Hier maken we een korte wandeling over houten vlonders langs een prachtig helder beekje, Wanggoolba Creek. Het is alsof we door een tuincentrum of botanische tuin lopen, zo onwerkelijk mooi en groen.
Na het bezoek aan het regenwoud rijden we door naar het strand. Wat heel bijzonder is op Fraser Island, is dat je hier met de auto op het strand mag rijden. Hier gelden dezelfde regels als op de weg en onderweg zien we zelfs politie controleren. Er staan langs het strand borden hoe hard je mag rijden: sommige stukken 40 km p/u en op andere stukken 80 km p/u.
Het is niet druk, maar wel apart om regelmatig een tegenligger tegen te komen. Ook moeten we op sommige stukjes wachten, omdat er een vliegtuigje moet landen.
Na een stuk rijden over het mooie brede strand, waarbij we in de verte in zee zelfs walvissen zien langszwemmen, stoppen we bij een scheepswrak op het strand, de SS Maheno, die hier in de jaren ’50 vergaan is. Indrukwekkend en ook wel bizar om te zien, hoe het hier ligt te roesten. En te bedenken dat dit ooit het snelste schip was die via Melbourne en Sydney naar Auckland in Nieuw Zeeland voer.
Na even rond het wrak gelopen te hebben rijden we door naar Eli Creek: een zoetwater-riviertje die vanuit het binnenland de zee instroomt. Het is hier best druk; mensen kamperen hier en drijven met opblaasbanden over het riviertje richting zee. Voordat je zee in drijft moet je snel van de band afspringen: je kunt hier beter niet in zee zwemmen in verband met de vele haaien die hier voor de kust gesignaleerd worden. Ook hier zien we weer de waarschuwingsborden voor de dingo’s, maar zullen er helaas geen zien.
De dag vliegt voorbij. We relaxen even op het strand en moeten dan weer terug de bus in: we moeten nog 1,5 uur hobbelen terug naar de haven. Gids David zet zijn 'Fraser Island' monoloog ondertussen vrolijk voort. Wat een type...We horen al bijna niet meer wat hij vertelt.
Als we vanaf het strand terug het duin over willen naar het binnenland schakelt David per ongeluk een keer verkeerd, waardoor hij in een te lage versnelling terecht komt en vastloopt in het mulle zand. De wielen spinnen door het zand. We moeten allemaal de bus uit en helpen duwen. Helaas draaien de wielen alleen maar dieper het zand in. Ondertussen ontstaat er een kleine file van vastgelopen auto's en bussen. We moeten er ook wel een beetje om grinniken, “this is part of the Fraser Experience”. Gelukkig komen er na een tijdje ploeteren 4 Britse jongens aan, die plastic rijplaten hebben die je onder de banden kunt leggen. Met nog meer mankracht duwen we de bus los. Gelukt! We klappen en joelen en stappen snel terug in de bus. In de hectiek heeft gids en chauffeur David de airco uitgedaan en vergeet deze weer aan te zetten. We krijgen het al snel bloedheet en de ramen beslaan totaal. We hobbelen weer over de zandwegen en stuiteren de bus rond. En David vertelt weer onverstoorbaar zijn eindeloze Fraser-eiland verhalen, die we door zijn enorme Australische accent nauwelijks kunnen volgen. "Het lijkt wel een luisterboek. We zijn nu bij hoofdstuk 11." grapt de zoon van onze vrienden. We krijgen er de slappe lach van.
Na een kwartier wordt het zo benauwd in de bus dat mijn man roept: “Dave, could you please give us some fresh air?” “Oh sorry!” roept David, “ I forgot to put the airco back on, I am so sorry”. “No problem” roept mijn man terug, “ but please continue your story!” De hele bus proest het uit van het lachen.
We zijn door het vastzitten in het zand net op tijd bij de ferry terug naar het vaste land. Dit keer steken we, als gevolg van het lage water op dit tijdstip van de dag, op een andere plek over, vanaf King Fisher Bay. De zon gaat net onder en de lucht kleurt prachtig oranje. Vanaf het dek kijken we naar de mooie zonsondergang en zien zelfs nog 2 dolfijnen langs zwemmen. Wat een mooi eind van deze intensieve maar prachtige en onvergetelijke dag!
En mocht je voor 'The Fraser Experience' gaan, vraag dan vooral naar gids David...hij maakt je dag compleet.
Foto's
