De eerste road trip die ons naar Oklahoma voerde, was in 1990. Van San Francisco naar Miami. Zes weken in de auto waarbij het landschap als een film voorbijtrok. Achterin was een soort bibliotheek gebouwd. Soms was het enige hoogtepunt van de dag het ontbijt van gebakken ei, worstjes, aardappel, pancakes en cornflakes. De radio was ons oor naar de wereld. Hoe verder het zuidoostwaarts ging, hoe vaker er aan de knoppen moest worden gedraaid om van preek weer pop te maken. Als kind kwam er geen eind aan de weg naar het zwembad van Motel 6 of die schat aan het einde van de regenboog: Disney World. Maar onbewust en met hulp van de ouders, werden er herinneringen voor het leven in het geheugen gegrift. Zoals die warme zomeravond in Tulsa, waar in de openlucht de musical Oklahoma! zich een weg naar het hart baande. Dertig jaar later rijden we over hetzelfde stukje Route 66 en zingen we, onder een grijze lucht en dito uitzicht, uit volle borst ‘Oh, What a Beautiful Mornin’.