Spoken op Route 66
Californie
Verenigde Staten
Awesomemore
Spoken op Route 66
Mijn autoroute - Het asfalt schittert, de lucht trilt. Voor de neus van de witte Chevy Malibu rolt tumbleweed over de weg. Net als de gril deze eenzame struik wil kussen, dartelt ze de berm in om te verdwijnen in de woestijn. Was er ooit een beter moment om te luisteren naar The Sons of the Pioneers:
See them tumbling down
pledgin' their love to the ground
Lonely but free I'll be found
Driftin' along with a tumbling tumbleweed
Maar de radio zwijgt in alle talen. Terwijl dit toch één van de meest muzikale stukken van Amerika is. Nat King Cole, Chuck Berry, de Stones, U2; tussen LA en Vegas vonden ze hun ‘kicks on Route 66’.
Route 66 is legendarisch. Sluit je ogen en easy riders stuiven voorbij. Voel de trilling van hun wegstervende motoren. De Mojave Desert zindert, het celluloid van LA is verzwolgen door kilometers asfalt, het neon van Vegas is nog miljarden zandkorrels ver.
Well I drove that pickup truck down the dusty county road
Till I found old 66 lookin' tired and empty and old
I turned off the engine and I turned off the lights
And I just sat there thinkin' as the day turned into night
Langzaam draait de Chevy in LA de 91 op. De V6 gromt en wil kilometers vreten. Van de vierbaans 91 naar de zesbaans 15 door naar de 79. Dan van twee naar één op Highway 371. De bebouwing neemt af, huizen maken plaats voor zanderige opritten. Brievenbussen houden de wacht. De weg slingert zich omhoog, inmiddels herdoopt tot US Highway 74. Aan de voet van de San Jacinto Mountains spuugt ze auto’s uit in Palm Springs, de oase aan de rand van de Mojave. Hoeveel pioniers stierven hier niet? In dit unheimische landschap dat zoveel nam voordat het Wilde Westen zich liet temmen.
Cares of the past are behind
Nowhere to go but I'll find
Just where the trail will wind
Drifting along with the tumbling tumbleweeds.
De weg trekt een streep door het land en doorklieft de horizon. Nog even. Twee centimeter op de kaart. 60 Kilometer door het stof. Auto’s en motoren zijn in geen tijden meer langsgekomen. Dan, 3 kwartier later, schudt de horizon haar monotone uiterlijk af. Een scheef kruis doemt op. Een groot neon bord verwelkomt eenzame reizigers. Hier wachtte ooit Rutger Hauer als het noodlot in The Hitcher. Dit is levende geschiedenis. Een spookstadje waar de glorie van het verleden plaats heeft gemaakt voor het verval van vandaag: Amboy. Benzinestation, motel, school, kerk. De gebouwen wachten op wat er gaat komen. Ze hebben al zo veel gezien, zuchten en steunen in de warme wind. Verder is het stil op dit kruispunt van verlangen. Spoken op Route 66.
I'm a roaming cowboy riding all day long,
Tumbleweeds around me sing their lonely song.
Nights underneath the prairie moon,
I ride along and sing this tune.
Route 66 wacht hier geduldig. Eenzaam en verlaten sinds Interstate 40 haar tijdperk afsloot. 10 Miles voor Needles verlaat het rubber van de Chevy het legendarische asfalt. Linksaf richting Searchlight, dan door naar Vegas. In de achteruitkijkspiegel glimlacht 66 en zingt zacht mee met The Sons of the Pioneers:
I know when the night has gone
That a new world's born at dawn.
Foto's
