Is everything alright sir?

Door: Dianethone

Geplaatst op Jul 5, 2014

"Is everything alright sir?" vroeg de stewardess.

Ik had hem zien komen,een boomlange vent,de blik gefixeerd op de plaatsaanduidingen in het vliegtuig.

Enig medeleven stak de kop op,je moet het maar meemaken,een groot,lang lijf en dan jezelf op die krap bemeten ruimte moeten instaleren.

Ik hoopte nog dat hij elders in het vliegtuig zou moeten zijn maar nee,hij liet zich in de stoel naast mij zakken,stak vrijpostig zijn linkerbeen tegen het mijne en met zijn elleboog porde hij net niet in mijn ribben.
Sloeg zijn handen voor zijn gezicht en slaakte een diepe zucht..

"Ziek"dacht ik bij mezelf;" Als hij maar niet moet spugen"

Het medeleven dat me eerst nog bezielde stierf een stille en snelle dood want het heerschap bleek niet van plan om been en arm te verplaatsen,hij had bijna de helft van mijn ruimte ingepalmd en leek stevig van plan om het zo te houden.
En dit voor de volle acht uur vliegen.

Ondertussen had hij de mensen voor ons ook al geirriteerd door herhaaldelijk tegen hun stoelleuning te duwen.

Een rel was in de maak en dreigde supersnel volwassen te worden.

De heisa werd opgemerkt door een stewardess,die kwam polshoogte nemen en vroeg :

"Is everything alright sir?"

Waarop hij schijnheilig: "Yes,Ma'am"antwoorde.

En toen werd het me duidelijk,hij was niet ziek maar zat. Of toch minstens aangeschoten.

Ze vertelde hem dat hij zich moest beperken tot zijn plaats en dat hij de stoelleuningen met rust moest laten waarop hij nogmaals een portie schijnheiligheid opdiepte.

De rust daalde neer,het been werd verplaatst,de arm ook,zij het met tegenzin.

En dit maar voor eventjes

Want...

Na enkele tellen begon hij geniepig te proberen terug terrein te winnen maar ik was de vent ondertussen spuugzat en plantte mijn kussen tussen ons in waar het als barriere kon fungeren.

Meneer presteerde het om het terug weg te nemen en me uitdagend te bekijken met de boodschap:

"Durf eens"

Ik durfde dus wel en plantte het kussen terug tussen ons in en dan eindelijk was de boodschap aangekomen! Been en arm bleven voor de rest braaf op zijn terrein en hij zocht soelaas in een dutje.



Tja,als soloreiziger is het steeds afwachten wie je naaste medereizigers zijn en het kan al eens verkeren!

Maar het is niet altijd kommer en kwel,

Soms sta je te kijken!

Man naast me:
"Madam,gaat ge uw eten nog opeten?"

Nou,daar had ik geen zin in,zoals dikwijls was die vliegtuighap niet te pruimen,dus had ik,na er te hebben in zitten spitten,besloten om het boeltje gewoon terug te geven.

De man :
"Madam,als gij uw eten niet gaat opeten dan wil ik het wel!"

Heuh ???

En jawel,hij speelde met veel smaak het door mekaar gehusselde prakje naar binnen.

Zo zie je maar,steeds "fun"op je vlucht !

Ben benieuwd voor de volgende keer