Commercieel zalm vissen in Alaska (deel twee)
Alaska
Verenigde Staten
MathuBloom
Commercieel zalm vissen in Alaska (deel twee)
Bear Island is niet groter dan zestien hectare en met minder dan anderhalve kilometer kust is het een solide plek om te zijn voor een heel vis seizoen, of je hele leven.
Met zestien netten zijn de Fields het grootste setnet bedrijf van de wereld sinds 1950 en naast de drie broers en hun kinderen komen er elk jaar 15 nieuwe jonge jongens om te helpen.
Het zalmseizoen begint in april met het inleggen van de netten en eindigt in augustus met schoonspuiten en uithalen. Je wordt gecontracteerd voor de volle vijf maanden, kunt het eiland dus niet verlaten, mag geen alcohol, sigaretten of drugs mee nemen en verdiend 2% van de vangst en $75 op de niet visdagen. Ik kwam 31 dagen bij springen.
Meteen bij aankomst kreeg ik mijn eigen hokkie te zien (toch handig om als enigste meid hier te zijn); een kleine houten hut met een gasverwarminkje, drie ramen met veel licht en een stevig matras. Helemaal perfect. In nog geen twee dagen was het totaal behangen met dode beestjes, bloemen, planten en stenen waar ik vaak de namen niet van wist waardoor ze nog fascineren werden, alsof ik ze zelf ontdekt had.
Hierna kreeg ik die acht kilo plastic aangemeten. Halleluja wat een inpakwerk: lieslaarzen twee maten te groot zodat je er twee paar dikke sokken in aan kon doen, een bodywarmer/lifejacket, een zware overal die uit zichzelf rechtop blijft staan, chirurgen handschoenen, plastic handschoenen met mouwen tot je oksels, dikke over handschoenen en dan je heavy duty overjas. Je voelde je daadwerkelijk een Michelin mannetje als je de schuur uit waggelt. Het benieuwde me hoe ik mijn vingers nog tussen het net en de vis zou krijgen en of het me allemaal droog en warm zou houden. En och, als al dit beschermingsmaatregel dat niet zou doen, dan zouden de pannenkoeken, eieren, worstjes en aardappelkoekjes van het ontbijt dat wel doen.
Setnetten betekend dat het visnet aan land vast zit. Elke ochtend rond 7:30 ging de wekker en 8uur stipt stonden we te luisteren wat de vangst van gister was, het weer van vandaag en wie met welke tender naar welk net ging. En daar gingen 14 oranje pinguïns, per twee in een skiff, op naar de zalm.
Het waren mijn favoriet momenten, die skiff ritten. Door het lawaai van de motor was conversatie niet mogelijk en kon je warm in je duizenden lagen, piepend door een strak getrokken gat van je capuchon, lekker weg spacen over de telkens veranderende zee. De kleur, de wind, het golven patroon, de lucht, het gaf je alle variatie die je voor de rest zo tekort kwam. Vaak spotte we zeeotters, Bald Eagles, herten op het eiland, Kodiak beren op het strand, zeehonden, zeeleeuwen en Humpback en zelfs Killer Whales. Daar doe je het toch voor!!!!
De netten konden op twee manieren worden ontzien van de gevangen vis: Rolling and Power-Picking. Bij beide manieren wordt het net bij het achtersteven helemaal op getrokken en tussen twee palen naast de motor geleid waarna bij ‘Rolling’ ook het totale net door een speciale gleuf in de boeg rolt. Deze manier vond ik lastiger, want je krijgt dus een hele kluit net door je boot waar je de vis tussen moet zoeken. Met Power-Picking haalde je alleen de toplijn uit het water en ‘maaide’ je de rest van het uitgewaaierde net makkelijker door. Het was wel zwaarder.
En daar hingen ze dan, in alle bochten en in de meest onmogelijke knopen. Spierpijn in je vingers bestaat ook en vele technieken hoe je de kieuwen het beste kunt indrukken voor grip op de slijmerige lichamen en bepaalde wrik methodes werden geleerd in die weken. Zielig? Nou, ik moet zeggen dat ik vis wel lekker vind en dus niet te hypocriet wil doen door het dan niet zelf te willen vangen. Het vervelende was als we iets in de netten vingen wat we niet gebruikten. Zeesterren die je dan voorzichtig los maakte maar toch een arm af braken (gelukkig kunnen ze daar goed tegen) of dode vogels. Heel soms hebben ze wel eens een verstrikte dolfijn, da’s foute boel. Die wordt dan met de meeste zorg bevrijd als het niet al te laat is. Zeehonden en zeeleeuwen zwemmen dwars door de netten heen. We gingen voor de vier soorten zalm: Pink (Humpies), Red (Sockeye), Silver (Coho), Dog (Chums) en Kings (Chinook) en soms vingen we ook Regenboog Forel, Heilbot en Steenbaars die we dan zelf op aten.
Het leeg halen van de netten duurde meestal zo’n vier uur waarna alle gesorteerde zalm in 1 grote boot werd verzameld en het naar de conservenfabriek werd gebracht. Deze boot was ons enigste contact met de rest van de wereld, hij bracht onze post, nieuwtjes en eventuele extra boodschappen.
IJs scheppen, brandstof bijvullen, hozen, knopen leggen, schoonmaken en we konden beginnen aan de stevige lunch met dessert. Met een beetje geluk hadden we anderhalf a twee uur voor onszelf voordat de tweede run begon van vier tot negen ’s avonds met weer een groot vlees en aardappelen diner met toetje als afsluiter. Het was net of je twee dagen had afgerond tegen de tijd dat je naar bed ging.
(Er is nog een staartje en dat zetten we dan maar in een deel drie, djeez wat gaan 1000 woorden snel voorbij)
Foto's
