Katmai National Park: om nooit te vergeten!
Alaska
Verenigde Staten
Edojan
Katmai National Park: om nooit te vergeten!
We moesten om half zeven op het vliegveld zijn want we vliegen vandaag met een klein vleigtuigje naar Katmai NP. We reden naar de hangar van de luchtvaartmaatschappij 'KatmaiLand'. Daar stond het vliegtuigje al buiten. We moesten nog even wachten totdat alles klaar was en dan zouden we vertrekken. Maar kort voordat we zouden opstijgen kreeg de piloot de melding dat het bij de lodge extreem mistig weer was en dat de vlucht allesbehalve prettig zou zijn. Jammer, maar liever veilig en wat langer wachten dan gehaast en het niet halen zeg maar.
Gelukkig hoorden we op een gegeven dat we weg mochten. Even de motoren goed aan en hop, daar vloog onze twee-propellor! We kregen een geweldig uitzicht over een bergenreeks in het zuiden van Alaska. Overal waar je keek eeuwige sneeuw, ijsvelden en gletsjers. De vlucht duurde zo'n anderhalf uur en we hebben ons geen moment verveeld. Uiteindelijk kwamen we aan bij de eindbestemming van de eerste vlucht: Kulik Lodge en lag subliem in de wildernis. We landden op een landingsbaan van kiezels. Aan het einde van de strip stonden twee busjes klaar. Toen we stil stonden werd alle bagage van het vliegtuig in de busjes geladen. We reden over een onverharde weg van de landingsbaan naar de lodge.
Na circa een kwartier wachten landde een watervliegtuigje op een prachtig meer. Langzaam vaarde hij naar de oever en daar ging hij voor anker. Nu moest de bagage weer van de busjes naar het vliegtuigje. En wij daarna er in. Eerste drie kleine mensen achterin. In het midden drie middelgrote mensen en voorin de piloot en de laatste passagier. We kregen allemaal gele oordopjes want het zou wel es lawaaierig kunnen zijn en toen vertrokken we. Op de drijvers maakte de piloot vaart over het meer en daar vlogen we voor de tweede keer. Anders dan het eerste vliegtuig, vloog deze een stuk minder hoog.
We konden alles voortreffelijk zien. Naaldbossen, toendra, meertjes, rivieren, beekjes, stroomversnellingen en watervallen. En geen mens, huis, weg of wat dan ook te zien. Dit is de wildernis! En wat was het subliem en mooi weer geworden. De zon scheen, de kleuren kwamen prachtig uit. Deze vlucht duurde ongeveer twintig minuten en toen landden we weer op een meer, de eindbestemming was bereikt.
Katmai NP, beroemd door de zalmtrek en de aanwezige grizzly's. Dat was ons doel, het zien van wilde grizzly's in hun omgeving. En dat doel was meteen gehaald want we zagen een grote moederbeer met vier jongen rondlopen. In het meer waar wij net geland waren. Met het blote oog konden we ze heel goed zien. Man, wat een te gek begin van ons bezoek! En toen we de boot uit waren zagen we direct nog een grizzly over het strand lopen. Koud vijf minuten in Katmai en al 5 grizzly's gezien! Na de landing werden we een cabin in geloodst, hier kregen we uitleg over hoe we ons in Katmai hoorden te gedragen, dat beren altijd voorrang hebben en wat je moet doen als een beer vlakbij komt. Want in Katmai zijn geen hekken voor de beren, geen tralies, geen kooien. Ja, ze zijn er wel, maar daar kan je als bezoeker in staan, de beren zijn hier de baas. Na het zien van een video en het krijgen van wat extra uitleg kregen we een speldje die we op onze jas of pet moesten bevestigen zodat de rangers konden zien dat we de uitleg hadden gehad. Hierna zijn we Katmai verder gaan ontdekken.
Na zo'n twee kilometer door de bossen kwamen we bij een uitzichtpunt. Vanaf dit punt konden we watervallen zien waar de zalmen tegenop moesten zwemmen. En daar zaten beren in het water! En niet één of twee, ik telde er wel dertien of veertien. De meeste vrouwtjes, jongen of oudere mannetjes. Na zo'n twintig minuten zijn we naar de grote watervallen gelopen en hier was het echte spektakel. Dat wat je ziet op Discovery of Nat. Geo. Channel zagen wij voor onze ogen gebeuren. Hele grote mannetjes grizzly's stonden bovenaan een waterval de zalmen uit de lucht te happen. Meestal lukte het niet, maar af en toe hapte zo'n enorme beer een sockeye zalm uit de lucht. Met een flinke beet was de zalm (meestal) morsdood en trok de beer de zalm compleet uit elkaar. De felrode kleur van de zalm was heel goed zichtbaar. Ik weet niet hoe lang we gebleven zijn, ik was de tijd helemaal vergeten. We hebben genoten van al die beren, die zalmen, het geluid van een robbertje vechten en de constante stroom van de watervallen. Als toetje, om het Alaska gevoel nog even helemaal af te maken, vlogen twee bald eagles over de watervallen.
Verbijsterd zijn we op een gegeven moment weer terug gegaan naar het strand. Onderweg kwamen we nog een aantal beren tegen. Maar als je weet wat je moet doen, als je ziet hoe de rangers het doen, dan ben je niet meer bang. Dan respecteer je de beren, laat je ze zoveel mogelijk met rust en snap je dat de mens hier te gast is. En toen werd het tijd om weer terug te gaan. Dit keer vlogen we naar het plaatsje King Salmon. Dat is een redelijk plaatsje waar je alleen met het vliegtuig of per boot komt. Deze vlucht ging ook weer pima. Alleen waren we zo moe dat we niet veel hebben meegekregen van het landschap. Vanaf King Salmon vlogen we met Alaska Airlines weer terug.
Bij de auto aangekomen hebben we onze spullen ingeladen en zijn met een glimlach van oor tot oor naar een restaurant gereden. Een keer raden wat ik heb gegeten... Zalm natuurlijk! Tijdens het eten hebben we onze vakantie nog even doorgelopen. Alles wat we wilden hebben we zo ongeveer gedaan. Zo goed of zo kwaad als het kon. We hebben zo ontzettend veel gezien en zoveel meegemaakt, dat we maar één zin konden bedenken: "Mission accomplished". En zijn we moe maar voldaan en blessed.
Foto's
