De verborgen maagdelijkheid van Panama
Panama
Noord en Midden Amerika
Michaelwaalwijk
De verborgen maagdelijkheid van Panama
De fysieke afstand is twee minuten. Het tijdverschil een uur. De wandelbrug over de rivier van Sixaola is beeldend voor de verschillen tussen Costa Rica en Panama. Bij de douanepost van Costa Rica voel je je een toerist, aan de andere kant moet je het maar uitzoeken.
De reis van Puerto Viejo naar Bocas del Toro is een verademing. De vervoersafwisseling van boot, bus en te voet zorgt voor een snel en actief reisgevoel. Elke kilometer die we dichterbij komen schijnt de zon feller. De eiland groep aan de Caraïbische zee in het noordoosten van Panama staat bekend om zijn luieren, surfen, feesten en chillen.
Isla Carnenero
Op de steiger wacht de energieke, gebruinde en vrolijke Anja ons op. Deze Franse dame heeft vijf jaar geleden besloten om te gaan leven op blote voeten in haar bootvilla. Onze kamer bevindt zich direct aan de zee. Vanuit ons bed hoor je het water tegen de houten vlonders klotsen en zie je af en toe de vinnen van dolfijnen boven komen.
Wuivend naar een taxi boot proberen we de ontdekking te starten. De vaartocht blijkt een ervaring op zich. Dicht begroeide mangroven, springende dolfijnen, restaurants midden op zee en constant omringt door eilanden met allemaal hun eigen toeristische naam. De bestemming Cayos Zapatillais het kleinste eiland. Hier zitten zeemeerminnen mooi te wezen. Het is ‘Instaproof’ zoals wij millenials dat zeggen. Je loopt er metéén uur omheen en het water is zo helder dat je je eigen schaduw op de bodem te zien is. Na een culinair hoogstandje bij Restaurant Azul hebben we hier precies de hoeveelheid rust gevonden die nodig is om de komende dagen de jungle te trotseren.
De jungle van Boquete
Op weg naar de ongerepte natuur. Niets voorgekauwd en op zoek naar plekken waar we ons geen toerist voelen. We laten ons niet tegenhouden door de regen en gaan goed uitgerust direct op pad naar ‘The lost waterfalls’. Om de entree van dit privéterrein te bereiken is al een wandeling op zich. Bij aankomst werd ons gevraagd of we geen gids nodig hadden. Voor ons een gevalletje ’Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan!’
Met de vermissing van Kris en Lisanne (2014) in het achterhoofd verdwenen wij tussen de felgroene en natte bomen. Door een goede afwisseling van zon en regen blijft de natuur hier ongecontroleerd doorgroeien. Vanwege het regenseizoen is hier alles ruiger: de kleuren, hoeveelheid water en geuren. Na twee uur kwamen we de eerste medewandelaars tegen. Gelukkig! We hadden een klik en hij had een kapmes. De paden moesten gecreëerd worden na de zoveelste steen die door de regen naar beneden was gegleden.
Panama was de bonbon van deze enerverende reis. Onverwacht was dit het hoogtepunt. Als je de juisten plekken weet te vinden zul je hetzelfde als ons ervaren: ‘Panama is zo hard als de natuur en zo helder als water’.
Wil je meer reisverhalen of columns met mij meemaken? ga naar www.wereldgezicht.nl
Foto's
