Bountystrand in Panama
Panama
Noord en Midden Amerika
SourOnTour
Bountystrand in Panama
‘Een bountystrand is een strand met heldere azuurblauwe zee, wit zand en palmbomen. De naam is afkomstig van de reclames voor de Bounty chocoladerepen waarin het product wordt aangeprezen op dergelijke paradijselijke stranden en in andere tropische taferelen. De term wordt soms ook gebruikt om `het ideale strand` aan te duiden.’ Check √√√dus! Cayo Zapatilla, het eilandje dat we aandoen tijdens een boottripje op Bocas del Toro, Panama heeft zeker een bountystrand als ik bovenstaande definitie mag geloven. Zodra we aanmeren en aan land stappen meen ik de tune van ‘Op een onbewoond eiland’ van Kinderen voor Kinderen te horen, maar dat zal wel een dingetje tussen mijn oren zijn geweest. Omdat het lunchtijd is, hebben we gedaan wat er op die tijd van ons verwacht wordt. Verse ananas, mango, een sapje, water en een bord spaghetti, wat een luxe gevoel zeg! Dit gevoel is overigens vrij snel verdwenen na een noodzakelijke sanitaire stop. Soms zou het toch fijn zijn om een mannetje te mogen zijn. Of een zeemeermin…
Zo voelde ik mij in ieder geval tijdens het deepboarden. Wat!? Kort samengevat: spectaculair snorkelen voor luie mensen. Super gaaf om te doen dit! Je hebt hierbij een plankje vast dat met een touw achter een boot hangt. Verder heb je alle snorkelbenodigdheden op en aan. Als de boot vaart maakt kan jij door het kantelen van het plankje heel gemakkelijk (en snel!) naar een paar meter diepte gaan. En als je lucht op is kantel je het plankje weer terug en ben je zo weer boven. Echt een leuke ervaring om te doen. Wel jammer dat het zicht nogal troebel was en er weinig vissen of koralen te zien waren, maar goed, wat kan er nu tippen aan de onderwaterwereld van Bonaire of Curaçao? Ik ben gewoon vet verwend op snorkel- en duikgebied, punt. Niet zeuren dus.
Maar weer even terug naar Cayo Zapatilla met bountystrand. Na de lunch is er nog 1,5 uur ter vrije besteding. Lekker op het strand liggen zou een optie kunnen zijn, maar na een paar fotootjes van de azuurblauwe zee, wuivende palmbomen en het witte zandstrand, is het tijd voor een wandeling. Dwars over het eilandje loopt een paadje, gemaakt van houten vlonders. De gids waarschuwt ons voor vertrek, want “Kijk uit malloot, een kokosnoot!” Ik hoor de tv-tune van Ovide en zijn vriendjes luid en duidelijk! Voor de mensen die niet weten waar dit over gaat, dit is jeugdsentiment uit de jaren ’80. Maar serieus, oppassen moet je wel een beetje, want er zal je toch een kokosnoot vanaf een metertje of 10 hoog op je harses vallen.
Terug van de wandeling, zwetende oksels en inmiddels behoorlijk toe aan een duik in de zee. Kleren uit, slippers aan de kant en héérlijk de verkoelende zee in. Maar wow, stop, paniek! Wat zie ik daar voor een grote, donkere, onheilspellende vlek een paar meter voor mij in zee zwemmen?? Met een sprintje waar Usain Bolt trots op zou zijn, ren ik terug naar het strand. Tot dus ver mijn zwempoging in de Caraïbische zee. Nog even de bikini laten opdrogen en een laatste fotootje schieten en dan is het toch echt tijd om het bountystrand van Cayo Zapatilla te verlaten.
We vliegen met ons bootje heerlijk over het water en maken hier en daar nog een stop om wat dieren te spotten. Zo hebben we nog een aantal dolfijnen gezien en een paar luiaards. Die laatste zijn trouwens best lastig te spotten, want ze hangen helaas niet zo opvallend aan een tak zoals ik mij dat had voorgesteld (voor zover ik mij een voorstelling kan maken van een hangende luiaard). Vaker zitten ze tegen de boomstam aan en door hun vachtkleur, die soms groen is van de algen, zie je ze slecht. Maarrrr als je hem dan ook gespot hebt, dan raak je hem niet meer zo snel kwijt. Hij beweegt namelijk met een gangetje van 2,5 meter per minuut! Gelukkig hoeft hij maar 1 keer per week de boom uit om een grote boodschap te doen, dat scheelt ;)
Foto's
