Uit de klei getrokken Hollandse!

Door: EvanderHel

Geplaatst op Mar 5, 2011

Op maandag 14 februari 2011 (jawel, Valentijnsdag) gingen Rob (mijn man) en ik naar de Emberá indianenstam in Panama. Volgens de info in het foldertje zou dat leuk met een kano zijn. Wij zijn gek op varen en het maakt ons niet uit met wat voor soort iets; zo lang we maar lekker op water zijn!
Om 07:00 uur vertrokken we (heb je vakantie en dan ga je toch nog, vrijwillig nog wel, heul vroeg je bed uit??!!) en het vooruitzicht van romantisch op Valentijnsdag in een kano zitten werd enigzins bruut verstoord door het feit dat er 7 Canadezen al in het busje zaten. Begrijp me goed, ik heb helemaal niets tegen Canadezen, maar is het je niet opgevallen dat deze mensen over het algemeen, euh... hoe zal ik dit een beetje netjes zeggen... groot zijn? En dan groot in de zin van zowel horizontaal als verticaal. Snap je het een beetje? Visioenen van gezonken kano's kwamen direct in mij op!
Maar goed, eerst moesten we 3,5 uur met het busje rijden om bij het opstappunt in de Chagres Rivier te komen en in de tussentijd was gebleken dat ze in ieder geval wel humor hadden. Ook belangrijk :-)
De kano was gelukkig geen wiebelig onstabiel dingetje, maar een stevige, robuuste uitgeholde boomstam. Prachtig! En dan vaar je daar over de mooie Chagres Rivier in een echt mega geweldig tropisch regenwoud in the middle of nowhere en wat hoor je dan? Niets? Het ruisen van de bomen? Vogels? Neuh, het is een benzinemotor die achter de kano hangt :-(
Aan de ene kant snap ik het wel, ik bedoel ik zou ook aardig gek worden als ik een kano met zoveel Canadezen en 2 Hollanders met een peddeltje moet voortduwen. Geen beginnen aan natuurlijk! Maar in vond het wel zonde dat het kennelijk nodig is en jammer dat er dan toch van die vieze en schadelijke benzinedampen daar terecht komen...
Afijn, na een lekker stukje varen kwamen we bij een oever terecht waar we zouden uitstappen en dan d.m.v. lopen, klimmen, klauteren en door water baden naar een waterval gingen. Maar het uitstappen ging niet helemaal soepel bij mij. De overgang van de oever naar het water was zacht en daar had de gids een soort van balk neergelegd om op te stappen. Maar in plaats van dat ik op die balk stap zet ik mijn linkerbeen ernaast en toen... tsjoemp! Tot aan mijn knie in de klei/modder/prut en mijn andere been stond nog veilig in de kano. Ik kreeg gelukkig een helpende hand aangereikt en met wat geslurp trok ik mijn been weer omhoog en stond daarna weer met beide benen op de "vaste" grond. Op dat moment voelde ik me een echte uit de klei getrokken Hollandse, haha!
Terwijl we daarna met de groep op pad gingen naar de waterval, liet ik de klei op mijn onderbeen maar gewoon drogen en liep ik dus met een bruin been (van de zon) en een groen-grijzig been gezellig mee. De waterval was prachtig, de hele omgeving is gewoon echt megamooi en toen we teruggingen kreeg ik de kans om in wat dieper water mijn been weer schoon te spoelen.
Het resultaat? Een geweldige dag gehad en een heerlijk zacht huidje ;-)

Fijn weekend allemaal! Ellen