Bienevenidos a Sabalos.
Lago de Nicaragua
Nicaragua
Catrien
Bienevenidos a Sabalos.
Vanuit San Carlos, voeren we met een publieke taxiboot in ruim 2 uur over de San-Juan rivier naar het dorpje Boca de Sabalos. Onderweg kwamen er kleine kano’s aanvaren met mensen die overstapten in de taxiboot. Vandaag was het een volle boot, met mannen die naar het werk gingen, kinderen die naar school gingen, vrouwen die naar de markt gingen, en met kippen in tassen en manden, en varkens op het dak van de boot. Onze bagages werden ook op het dak gezet tussen de varkens. We konden ze horen rennen en gillen over het dak. Het was een avontuurlijke boottocht, terwijl veel mensen sliepen keek ik mijn ogen uit. Bij het dorpje Boca de Sabalos ging iedereen uit de boot, wij gingen nog een stuk verder naar onze lodges in de jungle. Dit deel van Nicaragua wordt nog weinig bezocht en vormt een oase van rust. In de reisbrochure stond deze lodge vermeld als primitief en met veel inheemse dieren. Ik had me van alles al in mijn hoofd geprent zoals vogelspinnen, malaria muggen, gevaarlijke krokodillen, giftige slangen en slecht drinkwater. We hadden daar 2 overnachtingen en een dag met een excursie. De eigenaar van de lodge was een geemigreerde Engelsman met Spaans bloed, een op leeftijd Johnny Weismuller (tarzan) met wit haar in een paardestaart. Onze hutten waren open en stonden op palen en waren van hout, bamboe en palmtakken, het bed was omringd door een muskietennet. Ik moest er even aan wennen, maar al gauw besefte ik hoe avontuurlijk dit was. ’S nachts hoorde je de brulapen brullen, de krokodillen klappertanden, slangen sissen en de vogelspinnen kriebelen, toch ben ik in slaap gevallen. De volgende dag begon het te regenen. We zijn met de boot naar een dorpje geweest om naar het fort El Castillo te gaan kijken, dat in 1675 werd gebouwd en daar zijn vele veldslagen uitgevochten. We kwamen kletsnat terug, het avondeten was goed, en dan nog even bijkletsen want de volgende morgen weer vroeg op. Het begon steeds harder te regenen. Ik hoorde vanuit mijn bed een zacht gekraak toen wat harder en daarna een doffe harde plons, ik kon het bed niet uit, want ik had het muskietennet zo goed vastgemaakt, want je weet maar nooit wat er ’s nachts onder en naast je bed loopt. Ik werd wakker van het vrolijke gefluit van vogels. Ik moest nodig naar de wc en keek even vanuit het open raam en zag dat een grote boom die naast onze hut aan de waterkant stond was omgevallen, het water stond tot aan de palen van onze hut, tussen al het drijfhout en takken in het water lagen veel vogelnestjes, veel vogels waren in paniek aan het rond vliegen. Toen zag ik een krokodil stil zitten tussen de takken en zag zo zijn hapklare hapjes voorbij drijven, ik heb toch wat foto’s gemaakt. We vertelden onze medereizigers dat er een krokodil onder onze hut lag, eerst zien dan geloven. Deze lodge vond ik toch de mooiste en de avontuurlijkste van de hele reis.
Foto's
