De slavernij is een onderwerp waar veel over geschreven is, waar veel over gezegd is en waar we nog veel nasleep van ondervinden. Maar is dit alleen nasleep of het is nog steeds actueel? Jammer genoeg moeten we constateren dat er nog steeds sprake is van slavernij, ook wel moderne slavernij genoemd.

Er bestaan belangrijke verschillen tussen de moderne slavernij en de trans-Atlantische slavernij. In de moderne slavernij spelen kleur en etnische herkomst een veel kleinere rol dan dat dat vroeger het geval was.

In Curaçao is een mooi museum te vinden over de slavernij, genaamd Kura Hulanda. Dit is een museum dat je bezocht moet hebben als je Curaçao bezoekt.

Op de foto is een beeld te zien die je vaker tegen kan komen in Curaçao. Het geeft de Curaçaose slavenopstand in 1795 weer. Dit was een van de best georganiseerde verzetsactiviteiten op de Nederlandse Antillen. Hij werd voorbereid door drie slaven onder aanvoering van Tula. De andere twee slaven waren Bastiaan Carpata en Pedro Wacao. De opstand heeft aan deze drie slaven het leven gekost nadat ze werden opgepakt en terechtgesteld.

Volgens het vonnis werd met een ijzeren staaf al zijn botten in zijn lichaam gebroken. Daarna werd zijn gezicht verbrand en uiteindelijk werd hij onthoofd. Zijn mede opstandeling Bastian Carpata moest eerst -op een kruis gebonden- toekijken hoe Tula aan zijn einde kwam om uiteindelijk hetzelfde lot te ondergaan. Pedro Wacao werd eerst met touw om de benen rond het schavot gesleept, waarna zijn handen werden afgehakt en het hoofd met een moker werd verbrijzeld. De lichamen zijn uiteindelijk verzwaard in zee gegooid.

Was de opstand dan voor niets geweest? Nee, nog steeds worden deze slaven herdacht. De op de foto staande zuil staat er opdat we niet vergeten.