Sonja Bakker en de Zuid-Amerikaanse delicatessen!
Oaxaca
Mexico
Chicazondergrenzen
Sonja Bakker en de Zuid-Amerikaanse delicatessen!
Aan iedereen die wil afvallen: boek een weekje mexico! Echt geloof me, m'n broeken hebben nog nooit zo goed gezeten! Je moet er wel een dagen goed beroerd voelen voor doorstaan, je vlakbij de wc vestigen, een lading o.r.s-zakjes erbij nemen en een dozijn loperamide, maar dan heb je ook wat! Hier kan geen Sonja Bakker tegen op!
Mexicaans eten kan deliciouso zijn maar ook helemaal niet soms! Ik heb nu al een paar keer soep voorbij zien komen waarvan mijn eetlust verdween als sneeuw voor de zon. Stel je voor: je pakt je bordje avondeten, dus een stuk vlees, een flinke schep groente, en een paar gekookte aardappels (met schil). Dit alles kiep je in een kop met een soort van bouillon en dan: eet smakelijk! Ik vind het soms niet gek dat wij europeanen hier blijkbaar bekend staan als mensen die altijd weinig eten. Mijn aanvullingen haal ik dus bij de bakker om de hoek waar ze echt de meest heerlijke broodjes hebben!
Of wat dacht je van een heerlijk Mexicaans ontbijtje van mijn schat van een gast-mama: gebakken aardappels met salsa picante! Hadden we dat gistermiddag ook niet te eten samen met die soep met hanenpoot erin?
Alles went, zo ook het Mexicaanse eten. En gelukkig zijn er genoeg gerechten die wel tongstrelend werken! Een jaar later is het tijd voor het proberen van nieuwe smaakemulsies. Dit maal de Peruaanse hoogstandjes. Er is een gerecht in dit land rijk van cultuur dat niet overgeslagen mag worden natuurlijk, hoe groot mijn liefde voor dieren ook is: de Cuy! Na een mooie maar lange dag over Lago Titicaca vestigen we ons met onze samengestelde 'Fellowship of the Cuy' aan tafel in een restaurantje in het plaatsje Puno.
Het idee van het eten van een cavia alleen al leverde al heel wat voorpret op. Vooral heel veel flauwe humor natuurlijk! Zo vouwden we een bootje en een vliegtuigje van servetjes om met de cavia's te kunnen spelen. Maar vlak voor ons eten opgediend gaat worden begint er toch wat nerveuziteit te kriebelen.... shit, ik heb cavia besteld! Nu moet ik het nog gaan eten ook! Gelukkig is mr. Guinea pig er klaar voor en ontvangt hij ons met open armen (letterlijk:de foto´s spreken voor zich!). Operatie Guinea pig kan beginnen! De eerste incisie wordt gedaan.... De operatie blijkt toch wat moeilijker te zijn dan verwacht, want mr. Guinea pig beschikt over een atletisch lichaam; zijn lichaam bevat meer spier en vel dan vlees. Dan maar op een beenamputatie overgaan... en met succes! Het eerste stukje vlees word gevonden! Tijd voor de eerste hap! Even proeven... nou, dat valt niet tegen! Een beetje de smaak van kip... of zoiets. Ik zoek zo hier en daar naar een schaars stukje vlees en begin steeds meer te twijfelen of ik het wel lekker vind. Het vel, met zo hier en daar nog haartjes, houd ik maar voor gezien. Het hoofdje, met ogen en tanden en al, laat ik ook maar liggen. Leuk het een keer gegeten te hebben maar voor mij een ´once in a lifetime experience´!
Een maandje later, zomer 2008, begeef ik me in het Ecuadoriaanse deel van het Amazonegebied. Ondanks de lichte angst een verdwaalde FARC-troep tegen het lijf te lopen kan ik hier niet anders doen dan genieten van alles om me heen: de geluiden, de geuren, de kleuren, alles! We zijn rustig aan het varen over een van de velen waterwegen die dit gebied rijk is als er donkere wolken aan de hemel verschijnen. Als er twee dingen zijn waar ik niet bijzonder enthousiast over ben is het regen en de activiteit vissen. Wil je er geen, dan krijg je ze alle twee natuurlijk! Maar regen en vissen in de jungle blijkt fantastisch te zijn! De regen valt zoals een ware tropische bui hoort te zijn met bakken uit de hemel, en met vissen heb ik in één keer beet (beginnersgeluk heet dat). Geen snoeken of karpers hier natuurlijk, maar Piranhas! Dus handjes binnenboord graag! En hoewel ik helemaal geen viseter ben, kan ik niet achterblijven met het eten van onze gegrilde vangst natuurlijk. En ik moet toegeven: het was nog lekker ook!
Foto's
