Een van mijn favoriete hobby’s is het zelf maken van kleding. Hoe leuk dat ik in Campeche een stoffenzaak tegen kwam.
Peter zag de bui al hangen, dit ging even duren… En tja ik moet toegeven dat stof uitzoeken een tijdrovend klusje kan zijn. Hier in Mexico was ik nog geen stoffenzaak of -kraam tegen gekomen, dus ja dit gaat even duren, want echt niet dat ik hier weg ga zonder stof ;)
En dan moest ik ook nog foto’s maken, want hier bergen ze de stof anders op dan bij ons. Dat is leuk om te laten zien op de naailes.

Voor wie nog nooit in een stoffenzaak in Nederland is geweest: stof wordt rond een rechthoekige kaart van karton of plastic gewikkeld, welke keurig per stofsoort op kleur of motief bij of op elkaar gelegd worden.
In Mexico gebruikt men kartonnen kokers om de stof omheen te rollen, waarbij het uiteinde van de lap over de koker heen wordt gedrapeerd. De kokers staan ongeveer per stofsoort bij elkaar. Het levert een kleurrijk tafereel op, zoals op de foto te zien is ;)

Na een tijdje heb ik mijn stof gevonden, nu is het even wachten op een medewerker om de stof af te knippen. In mijn ronde(s) door de winkel had ik al meegekregen hoe dat hier in zijn werk gaat. Een dame op leeftijd staat drie stappen van ons vandaan ook te wachten op die medewerker. Ze vraagt wat ik ga maken. Ik begrijp haar niet meteen, maar na wat gebaren over en weer, leg ik in mijn beste Spaans uit dat ik het nog niet zeker weet, maar waarschijnlijk een rokje of shirtje. Ik vraag haar wat zij gaat maken. Trots vertelt ze dat ze voor haar jongste kleindochter een doopjurkje gaat maken. Ze twijfelt tussen twee lappen stof. Samen keuren we welke nu het meest geschikt is en wil ze weten of mijn vissenrok ook zelf gemaakt is. Ik bevestig dat en ook haar jurk blijkt een eigen creatie. Dan komt de medewerker om de stof te knippen. We nemen afscheid en wensen elkaar succes met onze projecten.

Ik weet niet of Peter er blij mee is, maar ik voel een nieuwe reistraditie opkomen ;)