Apathisch kijkt hij voor zich heen, in zijn korte leven 8 jaar kende hij reeds zoveel honger en ellende dat hij geen tranen meer heeft. Zijn kleine broertje (vorige foto) heeft het niet gehaald, het dringt tot hem door dat zij nooit samen volwassen zullen worden, nooit meer samen lachen, spelen leuke dingen doen, een paar uur geleden werd de kleine in de heuvels te rusten gelegd naast nog andere slachtoffers van een waanzinnig conflict. Wanneer begrijpen volwassenen eindelijk dat zij met hun oorlogen direct of indirect hun eigen kinderen doden. Maldita pobreza, maldita zona de guerra