Het paradijs bestaat.
Caribische kust
Honduras
Jelle51
Het paradijs bestaat.
Ontspannen zwem ik door het heerlijk warme water van de zee. Mijn zwemvliezen rustig bewegend zie ik door mijn duikbril een school van een paar honderd prachtige knalblauwe vissen onder mij door zwemmen. Ze grazen de koralen af op zoek naar voedsel, andere kleine visjes knabbelen aan mijn huid. Het water is glashelder en ik zie op een tiental meters van mij vandaan een grote zeeschildpad loom door het water glijden. Het koraal is prachtig en geheel intact. Heel anders dan wat ik tot nu toe heb gezien. Ik neem mijn snorkel in de mond en duik wat verder naar beneden. Overal zwemmen prachtig gekleurde vissen, een paar inktvissen zien mij aankomen en gaan er gauw vandoor, vanuit een holte komt een groene murene naar me kijken, wat is dit genieten.
Twee dagen geleden zijn we aangekomen op het paradijselijk eiland Roatan, het was al schemerig dus we zien niet veel van het eiland gezien. We zijn direct doorgereden naar het gemoedelijk dorp West Bay. Het stelt niet zoveel voor, er is maar een zandweg, met aan de ene kant de typische Caribische houten gebouwen en aan de andere kant de zee. Ons hotel is prima, een leuk huisje met twee heerlijke hangmatten op het terras. Na een koude douche gaan we op zoek naar voedsel. We komen uit, hoe kan het ook anders een visrestaurant. We hebben er heerlijke kreeft gegeten in een relaxte sfeer, de bediening is vriendelijk en niet gehaast. De bewoners van Roatan zijn overwegend zwarte mensen. Na het eten nog even naar de cocktailbar en lollig gingen wij terug naar ons hotel en slapen door tot de volgende ochtend 8 uur.
Want om negen uur worden we gehaald, we gaan namelijk iets doen wat een lang gekoesterde wens van mij is: zwemmen met dolfijnen. Met een boot gaan we naar het Instituut voor Maritiem Onderzoek. Na een uurtje varen komen we aan bij onze snorkelplek. Bij het eiland is een gedeelte van de oceaan afgescheiden voor de dolfijnen. Van dolfijnen is geen spoor te bekennen en ik vraag mij af of ze er wel zijn. Het afgescheiden gebied lijkt erg groot. Eerst krijgen wij instructie, we staan tot onze middel in het water en plotseling komt er na een fluitje van de instructeur een dolfijn voor ons zwemmen, we kunnen haar aanraken en aaien en ze komt met haar snuit naar ons gezicht. Mooi is ze met haar vriendelijk uiterlijk, ik heb eens gelezen dat de glimlach van een dolfijn je in je hart raakt en bij haar is dat ook echt zo. We trekken onze flippers aan en zetten onze snorkel op en duiken onder. We hebben wat grassprieten losgetrokken, omdat ze daar graag mee spelen. Het duurt even maar dan komen er drie tegelijk op ons af zwemmen., oef ze zijn toch wel groot en wat hebben ze een snelheid. Maar ze pekken met een grote mate van voorzichtigheid de grassprieten en zwemmen snel weer eg. Als ik mijn armen spreid zwemmen ze er tussen door en kan ik een van hen aaien, we zijn totaal niet bang voor deze grote vissen, het is een feest om dit te mogen doen en ik ben teleurgesteld dat we weg moeten. Terug varend zit ik met een glimlach op mijn gezicht, wat mooi was dit en ik kan het iedereen aanraden om te doen. De dolfijnen werken voor de Amerikaanse Marine en hebben net zoveel plezier als het handjevol toeristen die hier komen.
De middag besteden wij aan een wandeling in de omgeving van West Bay, De heuvels zijn weelderig begroeid en we dwalen door de schilderachtige dorpjes aan zee. We worden warm begroet door de mensen die we tegen komen. Er vliegen veel kolibries rond en er bloeien tal van orchideeën en bromelia's. Over de weg lopen veel krabben. Aan het eind van de middag gaan we een ijsthee drinken in een restaurant wat mooi boven het water is gebouwd. Wia moet natuurlijk nog even winkelen en dan is het tijd om te eten. We laten ons verrassen door de ober en krijgen een schaal met verschillende vissoorten en heerlijke groentes, een koud biertje erbij:jammie het leven is hier geweldig.
Vanochtend weer een snorkel en zwemvliezen gehuurd en gingen we op weg langs het strand naar een van de mooiste koraalriffen van het westelijk halfrond. We lopen langs een azuurblauwe zee, waar op sommige plekken het water turquoise kleurt, het water is glashelder je kan je ogen niet geloven, dat zoiets bestaat. Na drie kwartier zijn we op de plek, een strand vol met palmen en je kan er zo het water inlopen. Na een paar meter begint het koraal en ben ik in trance. Wat een kleurenpracht,na een uur of twee snorkelen lig ik op het strand onder de palmbomen en kijk naar de blauwe lucht. Ik weet het nu zeker!! het paradijs bestaat en heet Roatan!!
Zie voor meer informatie:
http://www.roatanonline.com/moreroatan/carambola.htm
Foto's
