Escuela de la Montaña - vervolg
West Hoogland Guatemala
Guatemala
Suus2010
Escuela de la Montaña - vervolg
“Over het glibberige, stenen pad lopen we naar het klaslokaal in de schooltuin. De school organiseert een “Noche Cultural” voor de kinderen van Fátima en Nuevo San José en ik heb beloofd hierbij te helpen. Als ik binnenkom in het lokaal zijn de kinderen druk aan het puzzelen en verwikkeld in allerlei spelletjes, zoals Memory met plaatjes van snoep. Overal vragen ze of ik meedoe en ik blijf hangen bij een piepklein meisje, dat graag opgetild wil worden. Ik slinger haar tot haar grote vreugde een paar keer rond, waarna we, zonder dat ik iets in te brengen heb, overgaan op tikkertje. Als een klein insect rent ze achter mij aan en net als ik me begin af te vragen hoe ik onopvallend een einde kan breien aan ons spel, worden de kinderen naar de veranda geroepen. Daar mogen ze afkoelen met een kopje koffie (ja, echt).Op de veranda maak ik wat foto’s en groet ik de elfjarige Carmen. Ik heb haar in Fátima kettinkjes, armbanden en etenswaren zien verkopen en geef haar de schelpjes, die ik heb meegenomen van Playa Quehueche, een tropisch strandje vlakbij het kustplaatsje Lívingston. Misschien kan ze er een sieraad van maken.”
De tieners die een beurs van de school ontvangen komen één keer per maand naar de Escuela de la Montaña om deel te nemen aan een extra klas over verschillende onderwerpen, zoals ontwikkelingsstudies, het schrijven van een CV, of onderwerpen op het gebied van het milieu van Guatemala. Juliette helpt ook met de organisatie van het programma “Arte en el Campo”, een programma waarbij kinderen kunnen deelnemen aan gratis muziek- en danslessen. En er staat nog meer op stapel: “In 2010 starten we met de bouw van een bibliotheek,” vertelt Juliette. “De dorpsbewoners kunnen zich geen boeken veroorloven en hebben geen toegang tot computers. De gemeenschapsbibliotheek zorgt voor materiaal en een stille studieplek. Zodra de bibliotheek af is, willen we ook computercursussen en boekenclubs gaan organiseren.”
Presentaties & lezingen
“Don San Pedro is een kleine, slanke man met een donkere huid en een stekelige, grijze snor. Hij is naar de Escuela de la Montaña gekomen om te vertellen over zijn leven in de burgeroorlog, die Guatemala van 1960 tot 1996 in haar greep had. Ik kan moeilijk geloven dat deze vriendelijk ogende Guatemalteek in zijn te grote spijkerbroek en eenvoudige shirt ooit gemarteld is vanwege zijn overtuiging. Als ik aan Don San Pedro vraag, waarom hij ons dit vertelt, zegt hij, dat hij zoveel mogelijk mensen op de hoogte wil brengen van zijn verhaal en strijd.”
In 2008 werd ik erg geraakt door de verhalen van ex-guerrilla Don San Pedro. De Escuela de la Montaña wil de studenten kennis laten maken met de politieke en sociale situatie in Guatemala. Daartoe laat de school lokale sprekers langskomen. Juliette: “Abelino is onlangs langsgekomen om te vertellen over geschiedenis van Nuevo San José. Ook heeft Doña Martina uit Nueva Esperanza verteld over hun strijd met de baas van de koffieplantage waar ze werken. Florencia uit Nuevo San José heeft een lezing gegeven over de gezondheidskliniek en José Angel uit La Florida heeft verteld over de plantage die lokale bewoners samen hebben opgezet.”
Kerst vieren
“Terwijl we langs de bananenbomen en de “Mayan sauna” lopen, raadt Juliette me af om alleen over straat te gaan als het donker is. Als ik het verderop gelegen dorpje Santo Domingo wil bezoeken, kan ik één van de honden meenemen. Cadeaus die ik heb meegenomen voor mijn familie zal de school met kerst onder de families verdelen, om onderlinge jaloezie te voorkomen.”
Juliette heeft veel positieve ervaringen opgedaan bij de Escuela de la Montaña. Enthousiast vertelt ze: “Ieder jaar organiseert de school een kerstfeest voor de dorpen, met piñatas voor de kinderen en vrouwen. Er wordt gedanst en er worden wedstrijdjes gehouden met prijzen. Ook komt de Kerstman.” Haar eerste kerst in de school behoort tot haar favoriete herinneringen. “Iedere kerstavond deelt de school cadeaus uit aan de kinderen van Fátima and Nuevo San José. Samen met de studenten en de staf droegen Mike en ik de dozen met cadeaus door de dorpen. De kinderen pakten opgewonden onze hand en liepen met ons mee. Iedereen zong kerstliedjes. De gedachte dat de kinderen eindelijk wat speelgoed hadden om mee te spelen maakte me zo blij. Die avond hebben we gegeten met de lokale families. Zij hadden ons bij hen thuis uitgenodigd. Ik voelde me enorm vereerd door deze uitnodiging, want kerst is een special feest in Guatemala.”
“Na de lunch heb ik Spaanse les van Anny. Geduldig neemt zij met mij vervoegingen van werkwoorden door en ik verzin vrolijk of een zelfstandig naamwoord mannelijk of vrouwelijk is. Ze vraagt mij om mijn gastgezin in het Spaans te beschrijven en ik zeg, dat ik denk dat ze gelukkig zijn, omdat ze elkaar hebben, maar dat ik het welvaartverschil groot vind. Anny wijst op de vlinder op mijn schrift en zegt dat zij gek is op “mariposas”. De vlindertjes op haar riem en laarzen vallen mij nu pas op. Met veel gebaren legt zij vervolgens uit, dat vlinders voor haar transformatie en groei vertegenwoordigen. Terwijl wij proberen te achterhalen wat het Engelse woord voor “rups” is, bedenk ik, dat ik sinds mijn aankomst in de Escuela de la Montaña een verandering door mij heen voel trekken. En met op de achtergrond het gepingel van medestudent Miguel hoop ik dit bruisende gevoel in Nederland met zoveel mogelijk mensen te kunnen delen.”
Juliette vertelt dat het klopt dat de school het aantal studenten heeft zien teruglopen door de kredietcrisis. Zij is echter vol vertrouwen dat dit binnenkort weer zal aantrekken. Dat vertrouwen heb ik ook en na afloop van mijn gesprek met Juliette hang ik dan ook met een sprankelend gevoel en gerust hart op.
PLQE
Escuela de la Montaña
Foto's
