We zitten op een terrasje met uitzicht op het Meer van Petèn. Camera mee, want het zicht is op het westen en de vorige dag misten we net een mooie zonsondergang. Vol verwachting wachten we op wat komen gaat. Het ziet er somber uit, bewolking, geen zon te zien. Maar opeens komt er kleur in de lucht, een zachte roze gloed, zal het dan toch nog iets gaan worden? Het wordt wat drukker met locals die komen flaneren, ik loop met de camera maar vast eens naar de oever. En ineens gaat het snel, het wordt roder en roder, zo rood heb ik het nog nergens gezien behalve in Afrika, maar daar is het toch weer anders, meer oranjerood. Binnen 10 minuten wordt het knalrood in de lucht, en zo snel als de kleur opkwam is hij ook weer verdwenen, uitgedoofd. En nog steeds geen zon gezien. Ademloos heb ik genoten van die luttele minuten, en er iets van vast kunnen leggen.