Hike naar El Mirador - deel 1

Door: Marijereist

Geplaatst op Dec 27, 2009

4 juni

Vandaag hebben we de auto teruggebracht en zijn we naar Los Amigos gegaan voor een kamer. Nu zitten we hier lekker de hele tijd te relaxen en gaan we zometeen de trip naar El Mirador rond maken.... Het schijnt echt super zwaar te zijn, dus ik ben benieuwd!

5 juni
Vandaag werden we om 6 uur bij Los Amigos opgehaald voor de trip naar El Mirador. Van daaruit gingen we naar het kantoortje van de touropertator waar we nog hebben ontbeten (natuurlijk met frijoles - smerige bonenprut!) Uiteindelijk vertrokken we toch pas laat naar Carmelita waar de trail begint. Met z'n vijven (3 Nederlanders, een Ier en een Whalese) moesten we in een auto waar maar 4 mensen inpasten. Michel gelukkig voorin (het langste hehe) en met z'n vieren op de achterbank (Jeanet moest dus bij Gerrie op schoot!).

Na 3 uur rijden kwamen we aan in Carmelita waar we werden ontvangen door Maria met Fanta en sinaasappels. Maria was onze gids. Een lief vrouwtje van 54 met een parapuluutje tegen te zon. Het was dus niet lang voordat ze door ons werd omgedoopt in Maria Poppins! Hier kon ze gelukkig de humor van inzien! Verder was haar assistent Wilmer (we dachten eerst Wilma) en was er Gilberto "donkeyboy" voor de paarden en muilezels.

De eerste dag lopen ging echt super! Michel en ik liepen in een snel tempo achter Wilmer aan en 4 1/2 uur en 24 kilometer later waren we in het eerste kamp (waar 5 tot 5,5 uur voor stond!)

Bij het kamp aangekomen werden de tenten opgezet (voor zover je het nog een tent kon noemen, want dat ding storte half in). De tenten hadden flinterdunne matrasjes van een soort isolatiemateriaal (loeiheet, maar alle stenen voelde je erdoor!) die door Gerrie al snel werden omgedoopt in "after eights". Daarna hebben we ons even gewassen in de rivier (met een kopje het water over je hoofd gieten vanaf een gammel steigertje). Zwemmen kon helaas niet, want het was nogal modderig en er werd nogal onduidelijk gedaan over de al dan niet aanwezige krokodillen!

's Avonds hebben we gezellig rum-cola gedronken waarbij ook de guides ineens sociaal werden (tuurlijk pak ook wat, een glas is echt niet nodig!). Hierbij kwamen mijn Spaanse lessen zeker van pas, want Alex (de zoon van Maria die guide was in een andere groep) vertelde de mooiste verhalen over El Mirador en andere steden en de geesten van de Maya's die daar leefden en ineens verdwenen (ja, zijn broer was er ook bij - hij had het alleen niet gezien, want hij was nog te klein!)
Daarna zijn we de tent ingekropen en hebben we nog wat geslapen op onze "after eigth" want morgen zou een zware tocht worden.

6 juni
Vandaag zijn we vroeg opgestaan om vroeg te kunnen gaan lopen. Helaas duurde het eeuwen voordat alles geregeld was met het ontbijt en voordat donkeyboy "liever lui dan moe" Gilberto de muilezels en paarden had opgeladen. Uiteindelijk zijn we toch vertrokken.

De toch ging redelijk, maar was wel super zwaar omdat er veel heuvels inzaten (en oude leeggeroofde Mayatombes). 7,75 uur en 36 km later kwamen we aan in El Mirador. Mijn rug deed zo zeer dat ik bijna de grond kuste toen we er waren, maar ik had het wel gelopen! En met mijn voetjes ging het wonderbaarlijk goed!

De eerste tempel die we tegenkwamen heet "templo de los muertos" en ik grapte onderweg nog tegen Michel dat dat was omdat mensen gewoon dood waren als ze er aankwamen. Toen we er eindelijk waren bleek mijn theorie gewoon waarheid en heette de tempel echt zo om die reden.

Daar aangekomen klom Maria als een aapje de tempel op en vertelde ze dat ze vroeger op deze tempel altijd op haar familie wachtte om samen verder naar El Mirador te gaan (het kamp was namelijk nog 3 kwartier lopen!). Een van de twee gebouwen konden we ook in om wat tombes te bekijken, maar er zat zo'n grote spin in dat ik het snel voor gezien hield (maar nee, hij deed niets!) en Michel het ook wel had gezien.

Daarna zijn we dus nog 3 kwartier doorgelopen naar het kamp en daar aangekomen wilde Marjolein (onze jongste) per se de zonsondergang zien vanaf El Tigre. Ik had zo'n pijn in mijn rug dat ik het echt niet zag zitten en de rest had het ook wel gezien, dus van ons hoefde het niet zo. Bovendien gaf Maria aan echt super moe te zijn en last te hebben van de hitte. Uiteindelijk was Romeo (een van de bewakers) met Marjolein meegegaan naa El Tigre en heb ik geprobeerd Maria te helpen met het eten (spaghetti op een houdvuur - ik zou alleen de spaghetti erin hoeven te doen, maar ineens was ze weg. Ik dus verder de spaghetti gemaakt, maar tegen de tijd dat iedereen terug was van douchen onder de jungle douche voor 5 quetzales, was het droog en niet meer te eten! Beetje jammer dus!)

Na het eten zijn we snel te tent ingedoken na een vermoeiende dag!