Van uit Panajachel ging het met de boot over Lago Atitlan naar het indianendorpje San Pedro, hier speelde zich dit tafereeltje af. Tussen de was door werd zoonlief even mee gewassen. Ondanks luid protest werd hij even later bij het middel en de benen gepakt en een paar maal onder gedompeld om de zeep af te spoelen. Daarna ging moeder door met de was. Later kon ik even met haar praten waarbij mij duidelijk werd onder welke armoedige, zware omstandigheden deze mensen hun bestaan slijten. Mijn toch al grote bewondering voor deze mensen kreeg hier nog een extra boost. De dorpjes die alle de naam van een apostel dragen, zijn enkel per boot bereikbaar, slechts twee zijn door een pad met elkaar verbonden.