Na vele trips in Europa en de Tropen op de fiets wil ik hier voor de mensen die zelf een reis willen plannen maar daar geen ervaring mee hebben een paar handwijzingen op een rijtje zetten.
Het betreft hier trips voor twee - vier weken, dus geen wereldreizen, maar vakanties voor mensen die veel en graag fietsen maar ook willen relaxen en veel willen zien onderweg.
De eerste drie tips zijn:

Tip 1: Als je een bepaalde regio wilt bezoeken kijk dan eerst naar de kleinere landen. Vaak vind je daar een grotere variatie in een kleiner gebied, betere verbindingswegen en een hogere accommodatiedichtheid. Dus liever Sri Lanka dan India, liever Ecuador dan Peru, liever Guatemala dan Mexico, etcetera.

Tip2: Eilanden zijn ideaal. Niet alleen eilanden die een heel land vormen, zoals Jamaica, Cyprus of Ierland zijn ideale fietsbestemmingen, ook eilanden die bij grotere landen behoren kennen dezelfde schaallvoordelen als kleinere landen. Dat geldt voor Europa (Sicilië, Corsica), maar ook voor exotische bestemmingen (Tasmanië, Hainan). Ook eilandengroepen als de Viscayas en de Sunda-eilanden zijn perfecte bestemmingen met goede onderlinge verbindingen.

Tip3: Bij het keizen van de ritafstand moet je uitgaan van wat je gewend bent in Nederland als dagtocht. Neem dan de accidentatie van de rit en de toestand van de wegen mee volgens de 'gerritgevoelsafstandwijzer'. (nog geen patent op aangevraagd). Dat gaat als volgt:
Kijk op de kaart hoe bergachtig het parkoers is. Zoals Zuid-Limburg = 1, zoals de Ardennen = 2, zoals de Vogezen = 3, zoals de Alpen = 4. Voor elke punt komt er 0,1 x de afstand bij.
Kijk op de kaart hoeveel onverharde wegen je tegenkomt. 10-25 % = 1, 25-50% = 2, 50-75% = 3, meer dan 75% = 4. Voor elke punt komt er 0,125 x de afstand bij.
Een bergetappe van 100 km over asfalt wordt dus 100 + (0,4 x 100) = 140 km. Een heuvelachtige etappe van 100 km over meer dan de helft onverharde wegen wordt 100 + (0,2 x 100 + 0,375 x 100) = 157,5 km.
Een bergetappe over onverharde wegen gaat dus kwa gevoel ongeveer twee keer zoveel in je benen zitten als dezelfde afstand gereden over asfalt en een vlakke wegen.
Als je deze methode volgt voorkom je ook als geoefend fietser dat je je krachten en het parkoers verkeerd inschat.