Het mooie koloniale Antigua en avonturen in Lanquin
Centraal en Oosten Guatemala
Guatemala
Rsteeghs
Het mooie koloniale Antigua en avonturen in Lanquin
Na kerst gevierd te hebben in Panajachel reizen R. en ik naar Antigua. De reis is niet erg comfortabel, want we zijn snipverkouden en daar heeft vooral R. behoorlijk veel last van. Het eerste deel van de rit gaat door de bergen en door de hoogteverschillen krijgt hij enorme pijn in zijn hoofd. Zelfdiagnose: voorhoofdsholteontsteking. Daar moeten we straks in Antigua maar ergens een pilletje voor scoren. Het tweede deel van de rit zitten we na een overstap in een gezellige, maar overvolle chickenbus, waar we ons in het gangpad van veertig centimeter breed en tussen nog twintig andere mensen staande proberen te houden, wat een kunst op zich is. De kaartjesknipper moet er zo nu en dan ook nog langs, dus dat is duwen, trekken, nog harder duwen en ja, het is weer gelukt! Na ongeveer drie uur komen we aan op het busstation van Antigua, waar tientallen felgekleurde chickenbussen opgesteld staan in een lange rij, een heel bijzonder gezicht.
De pracht van het busstation zet zich voort in de stad zelf. Antigua blijkt een zeer mooie, koloniale plaats te zijn. Er ligt geen vuil op straat en er zijn geen half afgebouwde gebouwen zoals we wel in andere Guatemalteekse staden gezien hebben. Wel zijn er veel kleurrijke, goed onderhouden huizen met rode pannendaken, oude kerkjes, een grote markt, straten met keien en veel leuke winkeltjes en restaurantjes. Het is hier dan ook erg toeristisch, maar het blijft leuk om door het stadje te dwalen en straatjes te ontdekken waar niet veel toeristen komen. We verkennen de stad drie dagen lang op deze manier, maar een van de eerste dingen die op het programma staat is het kopen van medicijnen om de voorhoofdsholteontsteking van R. te lijf te gaan. Dat gaat in Guatemala iets anders dan in Nederland. Je loopt de eerste de beste apotheek binnen, legt met handen en voeten (en met gebruikmaking van een woordenboek) uit wat er mankeert, onderwijl wijzend naar het voorhoofd (ze denken vast dat onze ziekte is dat we getikt zijn) en de apotheker trekt een strip antibiotica uit de kast die je voor twee Euro mee mag meenemen. Dat doen we dan ook en na drie dagen knalroze pilletjes slikken is de ontsteking verdwenen, caramba! Naast het ontdekken van de mooiste plekjes in de stad werken we aan ons inmiddels opgelopen cafeïnetekort door het drinken van dubbele espresso’s, luieren we een beetje want van reizen wordt je moe, gaan we een avondje op stap en spelen een potje scrable op het dakterras van ons hostel, vanaf waar we een prachtig uitzicht hebben op de vulkanen die Antigua omringen. Eigenlijk zouden we een van deze lavaspugende bergen ook nog willen beklimmen, maar omdat we ons allebei niet bepaald fit voelen laten we dat schieten. Dit blijkt later geen verkeerde beslissing, want tijdens een van de vulkaantrips in de dagen dat wij in Antigua verblijven hebben verschillende toeristen brandwonden opgelopen door onverwacht rondvliegende lavablokken… De veiligheidsregels zijn hier iets minder genuanceerd dan in Nederland.
Na ons heerlijke verblijf in Antigua nemen we een bus naar Lanquin, een klein dorp in het midden van Guatemala. De tocht duurt ongeveer zeven uur, maar is onderhoudend en de vermoeidheid van de lange rit is bij aankomst op slag verdwenen, want wat is het mooi in Lanquin! Het plaatsje ligt zeer afgelegen, op ongeveer een uur rijden vanaf de verharde weg de bergen in. We verblijven in een houten hutje aan een rivier en het is heel groen en heel rustig. 's Ochtends wordt je hier wakker van het kabbelende water en vogelgeluiden, de hemel op aarde!
Na een heerlijke nachtrust maken we de volgende dag een uitstapje naar de limestone formaties van Semuc Champey. Om er te komen liften we mee met een pick-up truck een uur verder de bergen in. Semuc Champey is een heel bijzondere plek. Er zijn groenblauwe waterpoelen met kleine watervalletjes naar weer volgende poelen. Onder deze poelen bevinden zich limestone grotten, waar ook weer water doorheen stroomt. We beklimmen via een steil pad de berg naast de poelen en eenmaal boven genieten we van het adembenemende uitzicht op het groene water in de diepte. Hier worden we even stil van…
Na een wandeling van ruim twee uur besluiten we terug te gaan naar Lanquin. We hebben geluk, er komt vrijwel meteen een busje aangereden dat de goede kant op gaat. Zeggen ze... Na ongeveer een half uur herkennen we de weg echter nog steeds niet en stopt de bus in een klein dorpje. Iedereen stapt uit, is dit de eindbestemming? Maar nee, we blijken een lekke band te hebben. Midden op de berg wordt het gereedschap tevoorschijn gehaald en krikken de buschauffeur en de kaartjesknipper de bus op. De bus heeft aan de achterkant dubbele banden, erg handig als je geen reservewiel hebt. De mannen schroeven één van deze banden los en monteren hem aan de voorkant. De zware passagiers wordt daarna vriendelijk verzocht om rechts in de bus te gaan zitten, aangezien de linkerachterkant het met één band minder moet stellen. R. zit dus rechts, ik links. Hylarisch! Een half uur later zijn we weer in Semuc Champey… We hebben blijkbaar een bonusrondje gemaakt. De volgende bestemming is gelukkig wel Lanquin, maar onderweg hebben we opnieuw oponthoud in de vorm van een vrachtwagen zonder turbodiesel die dientengevolge heel langzaam rijdt, maar die we op de smalle bergweg onmogelijk kunnen passeren. Ook is de onverharde weg spekglad vanwege een fikse regenbui en op een steil stuk blijft de vrachtwagen steken. De mannen uit onze bus, waaronder R., worden opgetrommeld om achterop de vrachtwagen plaats te nemen. Na een flinke aanloop van de wagen onderaan de berghelling gecombineerd met veel gespring van zes zware jongens om meer grip op de weg te krijgen, lukt het de vrachtwagen uiteindelijk met veel gesputter boven te komen. Bovenaan de berg kan onze bus de vrachtwagen passeren en zonder verder oponthoud rijden we het laatste stuk naar Lanquin. Wat een prachtige dag vol avontuur was het weer!
Foto's
