Engeltje Elleny
Guatemala
Noord en Midden Amerika
Geo
Engeltje Elleny
Een engeltje namens Elleny
Soms had ik het moeilijk dat mijn man weinig bij ons was.
Toen wij trouwden, gaf hij ons toegang tot zijn dagboeken die veel vragen konden beantwoorden.
Hoe meer ik las hoe meer ik besefte dat ook anderen hem nodig hadden/hebben.
Genoeg over ons, het gaat om kanker patiëntje Elleny in Guatemala.
Uit het dagboek van Geo: 2011/12
Hoe het begon
Ik was op weg naar een familie in extreme armoede om de kinderen mee uit eten te nemen, nieuwe kleren en wat speelgoed.
Moeder en negen kinderen staan reeds te wachten aan een gat in de haag rond hun grondstukje.
Ik leer hun kennen en overhandig het reeds meegebrachte voedsel, groot is mijn
verwondering als de moeder vraagt, {vind je het erg als wij niet meegaan? Niets willen?}.
{Eh? Dat is jou keuze maar waarom?}
{wil je meegaan naar mijn nicht? Haar dochtertje 5 jaar is altijd moe maar zij heeft geen geld voor een dokter, wil jij haar helpen?}. {Ja natuurlijk}.
De ontmoeting
Tien minuten lopen dan staan wij aan de ingang van het grondstukje, roepen want je gaat niet zomaar op iemands (eigendom?), na een paar minuten komt een vrouw rond de 30 jaar naar ons toe drie kinderen achter haar aan, de armoede is hun duidelijk aan te zien, toch zijn ze vriendelijk en proper. In de deuropening is een seconde het gezicht van een norse man te zien, hier mogen wij niet binnen.
Wij mogen wel op het erf komen, na een half uur bedelen zonder hem te zien geeft hij toestemming dat wij Elleny mogen zien, op de arm van mama Marthe komt zij buiten, ik word direct verliefd op haar wat een schoonheid, mijn enthousiasme word gedempt als ik haar handje aanraak, gloeiend van koorts.
Als ik vraag om haar naar de dokter mee te nemen krijg ik tegen verwachting in
toestemming.
De consultatie
Een jonge vriendelijke dokter ontvangt ons, ik vind hem sympathiek, hij weet goed
met kinderen om te gaan. Elleny krijgt direct een injectie om de koorts te doen dalen.
De injectie, de bloedafname Elleny geeft geen kik, wat een dapper prinsesje.
Wij gaan een nacht op hotel, wachten op de uitslag van de bloedafname, dat
de dokter het labo zo onder druk zet voor een snel resultaat laat niets goeds vermoeden.
Het verdict
Als wij de volgende dag in de praktijk komen worden wij direct bij de dokter gebracht, alle papieren liggen reeds klaar wij moeten naar een speciaal clinic in Colotenango, de dokter wil geen betaling, hij zegt{als het is wat ik denk heb je dat geld nodig, doe wat je nog kan voor haar}.
In Colotenango komt het verdict als een slag met een knuppel, bloedkanker en agressieve tumor in de schedel, genezingskans minder als 5%. levensverwachting zonder operatie minder als drie maanden. Genezingskans bij een operatie 40%.
Het wachten
Wij keren terug naar hun huisje, wij hebben toestemming van papa nodig, elke dag ga ik er heen, hij is geen slechte papa, hij schaamt zich, niet voor zijn kinderen te kunnen zorgen, uiteindelijk geeft hij toestemming.
In Colotenango is een groepje jongeren die acties voeren om armen een mooie dag te bezorgen, zij starten een gofundme actie, voor de operatie te bekostigen.
Door de medicatie is de levenskwaliteit van Elleny veel verbetert, de pijn is onder controle, lichamelijk gaat zij echter snel achteruit, de soulcollector nadert snel.
Wij doen wat wij kunnen om haar een mooie tijd te bezorgen.
Moment van hoop
19 febrero, wij gaan er voor, opname in de clinic.
Door de medicatie zijn haar mooie haren verdwenen, ik heb haar op de arm en zeg haar ik het Nederlands, jij hebt een kletskop maar je bent de mooiste op deze aarde, zij schatert, en herhaald met haar leuke Maya accent, {kletskop, kletskop} wij vergeten even onze ellende.
20 febrero, om 8 uur begonnen de voorbereidingen, 9 uur Elleny word gehaald ik begeleid haar tot aan de deur van de O.k. Ik zal hier 18 uur wachten tot zij weerkomt.
Mama Marthe slaapt zij werd rustig gesteld, zij zal eerst na de ingreep weer wakker gemaakt worden, haar nicht zal de ganse tijd bij haar blijven, ook zij kreeg kalmeermiddelen.
21 febrero 3,00uur de chirurg en zijn team komen buiten, hij straalt, de ingreep is geslaagd, de tumor is volledig weggenomen, er is ook een donor voor stamcellen gevonden om het bloed aan te pakken.
21 febrero 8,15uur, ik word wakker, Elleny ligt lachend naar mij te kijken, met zacht stemmetje zegt zij {kletskop} ook mama straalt.
Elleny word steeds actiever, wij krijgen hoop.
Het einde
25 febrero er vormen zich knobbeltjes rond de halsslagader, de ingreep was te laat de kanker is uitgezaaid, het is hopeloos.
26 febrero, de tumoren groeien razend snel en drukken op de luchtpijp, Elleny kan niet meer spreken, heeft moeite met ademen.
27 febrero, 9,35uur Elleny is in coma, de beademingsmachine is aangesloten, er is geen hoop meer.
28 febrero, 20,18uur Elleny is nu een engeltje, zij heeft de strijd verloren.
Wij zoeken troost bij elkaar, hoe moet je deze pijn verdragen?
In de korte tijd met haar is zij mij lief geworden als mijn eigen dochter.
Rust zacht mooie, dappere kleine engel.
Het afscheid
Het witte kistje staat voor het altaar, met Marthe en de twee broertjes sta ik voor het kistje, het oudste zusje 16 jaar klampt zich aan het kistje haar gehuil is hartbrekend.
Papa staat alleen hij wil met zijn verdriet alleen zijn, hij keerde nadien ook niet terug naar zijn familie.
Rust zacht dochtertje Elleny, ons engeltje, wij missen jou onbeschrijfelijk hard.
Ik wil steeds proberen op haar verjaardag en sterfdag bij de familie te zijn.
Soms ga ik naar de Ceiba, voor de Maya een heilige boom, ik leg mijn oor tegen de stam en roep {Elleny hoor je mij?} ik hoor haar vrolijke stemmetje, {kletskop,kletskop}, mensen kijken raar, soms vragen zij wat ik doe en ik vertel het verhaal van engeltje Elleny.