Santiago de Cuba
Santiago de Cuba
Cuba
ALopezBlanco
Dollemansrit in Santiago de Cuba
St de Cuba is de tweede grootste stad van Cuba (na Havana), een Afro-Caribische culturele hoofdstad.
Als je van muziek en dansen houdt dan moet je deze stad echt bezoeken.
Heb je last van je longen is het wellicht niet zo’n goed idee om het te bezoeken want het is wel een smerige stad, er is veel luchtvervuiling! Ook is Santiago een van de minst veilige steden van Cuba, er vinden veel overvallen op toeristen plaats.
Het is een stad waar je verliefd op wordt, of zo snel mogelijk uit weg wilt...dit volgens de Lonely Planet. Maar voor mij ligt de waarheid ergens in het midden.....
St de Cuba was na Havana, Viñales, Trinidiad en Camagūey onze volgende bestemming tijdens onze rondrit door Cuba. We deden deze rondrit met een bevriend stel, ieder stel een eigen autootje.
Ons hotel lag iets buiten de stad en we namen met zijn vieren een taxi naar het centrum.
Zoals we inmiddels al gewend waren toverde de taxichauffeur een doos sigaren onder zijn stoel vandaan. Natuurlijk weer van de beste kwaliteit voor muy poco.... No gracias! We hadden nog genoeg sigaren in eigen doos :-)
Waakzaam liepen we rond door de redelijk armoedig uitziende straatjes. In heel Cuba zie je natuurlijk de armoede (vergane glorie) maar hier was het nog wel een tikkeltje erger. Veel zwervers, bedelaars en Jineteros (ritselaars, oplichters) .
Het centrale plein, La Plaza de los Cespedes was gerestaureerd, deze was weer in volle glorie te bewonderen. Dit is echt een historische plek!
Je vindt hier het oudste huis van Cuba, La Casa de Diego Vélazquez (1522), de eerste kathedraal van Cuba, Catedral de Nuestra Señora de la Asuncion en op balkon van het neoklassieke gemeentehuis vierde Fidel Castro op 1 januari 1959 zijn overwinning.
Op dit plein klonk er heerlijke muziek uit de Salon del Te, daar gingen we even zitten. Het lijkt wel of elke Cubaan getalenteerd musicus is en het lijkt ook zo simpel.
Deze talentjes zaten aan een tafeltje, een jongeman zong en speelde op een spaanse gitaar, begeleid door twee zangeressen, met claves en maracas.
Het is natuurlijk erg grappig als je toeristen dan wilt laten meespelen. Ik kreeg de claves in mijn handen geduwd. Pam, pam, pam...pam, pam...he keken ze verbaasd dat ging in het juiste ritme en maat. Ze wisten natuurlijk niet dat ik al jaren salsa danste en dit niet nieuw voor mij was.
We gingen de kathedraal bekijken. Hier veel bedelaars.
Tip, geef ze geen geld want dan is de beer los!
Mijn vriend vond het zo zielig voor een oudere dame en gaf haar wat geld.
Ze was waarschijnlijk de eindredacteur van de plaatselijke daklozekrant want binnen luttele seconden had het nieuws zich verspreid onder de bedelaars. Bij de man met ruitjes blouse en zwart petje daar was wat te halen! Ze liepen allemaal achter ons aan, dat was niet zo prettig. Na een goede berisping van onze vriend, die iedereen aan zag voor Cubaan (hij is Antilliaan), gingen ze gelukkig weg.
Daarna volgde een bezoek aan La Casa de la Trova. In La Casa de la Trova wordt traditionele Cubaanse muziek gespeeld een ontmoetingsplek voor de Cubanen.
Er werd heerlijke muziek gespeeld en er was een relaxte sfeer. Dit moet je echt doen als je in Santiago bent. Leuk om te weten is dat veel van de muzikanten van Buena Vista Social Club hier gespeeld hebben en soms nog spelen!
Het was inmiddels half tien en we vonden het wel welletjes. We gingen op zoek naar een taxi om ons weer naar het hotel te brengen.
We liepen langs een oude auto in een wat obscuur straatje. De man die op de motorkap zat bood ons een taxirit aan. Ik bedankte vriendelijk maar hij bleef aandringen en zei dat het echt veilig was. Het voelde niet zo prettig omdat we wisten van de waarschuwing voor zgn taxichauffeurs die je naar een afgelegen plek brengen en je beroven.
Onze vriend sprak hem streng toe. Waar zijn je papieren, rijbewijs?!? Braaf haalde hij papieren uit zijn portemonnee, te schattig! Ja als een ‘Cubaan’ dat aan je vraagt.
We waagden het er maar op. We konden niet gelijk instappen want hij moest eerst de auto aanduwen!
De auto stond strategisch op een wat schuiner stuk zodat hij de auto kon starten door deze naar beneden te duwen.
Verder zaten er geen ruiten in de auto, geen deurklinken, geen bekleding, we zaten op de bodemplaat. We vroegen ons ook af waar de uitlaat op uitkwam..uch, uch. We werden vergast. Rammel, rammel sjeesde hij door Santiago. Hij trok zich niet veel aan van de verkeersregels. Hij bleek trouwens super sympathiek, we doopten hem Buba!
Als een wonder wist hij ons veilig af te leveren bij het hotel. Wat een hilarische rit. Als dank kreeg hij een flinke fooi van ons. Gracias, hij duwde de auto weer aan, sprong er in en reed weg.
De volgende avond na een leuke dag in de omgeving van Santiago, gingen we weer naar het centrum om een hapje te eten en nog een laatste bezoek te brengen aan La Casa de la Trova. We hadden een gezellig avond er speelde een fantastische band met alleen maar vrouwelijke leden.
Wie stond ons op de wachten voor de deur van La Casa de la Trova toen we weg gingen?
Buba! Hij was echt op ons aan het wachten. Hij glom van trots want hij hoefde de auto niet meer aan te duwen.
Dankzij onze gulle tip van de avond daarvoor had hij de bougies vervangen en startte de auto weer.
Dit keer geen twijfel, tuurlijk namen we deze taxi! Het was weer hilarisch!!
En dankzij Buba heb ik een iets sympathieker kijk op St de Cuba. Ja het is een smerige stad, er is veel armoede echter als je verder kijkt dan dat zie je de schoonheid van de mensen en hun dagelijkse strijd om het leven een beetje beter en vrolijker te maken.