Havana heeft veel kunstenaars maar ook geheel Cuba kent veel kunstenaars.Dit heeft alles te maken met de woelige jaren. De revolutie van Fidel, maar ook de maffioso die walgelijk veel geld spendeerde in Havana.
Het eiland riep de onafhankelijkheid uit in 1868, de kunst toont sindsdien een rijke culturele achtergrond. Er zijn inheemse, Europese maar vooral Afro-Cubaanse invloeden in te ontwaren. Cuba vormde in de negentiende eeuw een van de belangrijkste culturele centra van Latijns-Amerika. Al in 1818 verschenen de eerste kunstopleidingen, naar Europees voorbeeld. Hierdoor zijn de vroege schilderijen dan ook in klassieke stijl, maar nadien oefenen typische stromingen als de romantiek of impressionisme hun invloed uit. Vanaf het begin zoekt men een eigen identiteit als jonge natie. De expositie toont deze zoektocht tot en met de hedendaagse kunst.
In de veertiger jaren verwerkten kunstenaars typisch architecturale elementen uit Havana, die daardoor het Cubaanse zelfbewustzijn moesten bevestigen. Amelia Peláez verwerkte bijvoorbeeld in haar stilleven Vissen (1943) de karakteristieke balkons in Havana.
In de loop der tijd zijn er vaak Cubaanse kunstenaars naar Europa en Amerika gereisd en hebben daar gewerkt of gestudeerd.
In de straten van Havana rn zo ook in deze straat is de kunst nog vollop aanwezig. Wij waren er nog toen Fidel leefde.