In Cuba heeft het lang stilgestaan.
In Havana zijn er al veranderingen zichtbaar, maar buiten het Kapitalisme ligt het ware Cuba. Er is overal tekort aan. Met de rantsoenering is er voor de Cubanen alleen rijst, suiker, bonen, wat kip en 1 liter melk voor vijf dagen te verkrijgen.
Het standaardloon is 500 pesos, omgerekend zo’n 25 euro. De zwarte economie is daardoor groot.
90 procent van de opbrengst van de tabakshandel gaat naar de staat. Boeren werken met werktuigen met ossen, ooit hadden ze tractoren, Amerikaanse landbouwwerktuigen, dat was voor de revolutie. Fidel Castro hervormde de landbouwsector in 1959. Amerikaanse bedrijven werden uitgebannen. Daarna maakte ze plaats voor Russische machines, totdat, met het uiteenvallen van de Sovjet-Unie, ook die steun opdroogde.
Het Amerikaanse handelsembargo sloopte de afgelopen decennia de Cubaanse economie nog verder.
Met de komst van Raul Castro waren er wat versoepelingen.
Het verandert, maar het gaat langzaam.
Meer dan een halve eeuw gingen de Verenigde Staten en het communistische Cuba vijandig met elkaar om.
President Obama is de eerste Amerikaanse president die sinds 1928 voet zet op het eiland.
Hopelijk zal de verbeterde relatie meer mogelijkheden gaan bieden voor Cubaanse ondernemers, en hopelijk kan hij werkelijk iets betekenen voor de mensenrechten.