Vanuit het drukke Santiago de Cuba (waar we overigens genoten hebben), reden we langs de zuidkust en vervolgens over de slechte "carrera central de Cuba" door de bergen dwars over het eiland naar het noorden om te genieten van de authentieke sfeer in het rustige en nog weinig bezochte Baracoa (in elk geval was het in 2007 nog enigszins buiten de gebaande paden omdat die uithoek zo slecht bereikbaar was). Slenterend door de oude straten zagen we veel mooie tafereeltjes. Zoals dit oude mannetje dat met een ander oud mannetje op een gammel bankje in de avondzon zat. Zijn zachtaardige blik raakte ons. Er straalde rust en tevredenheid vanuit. Dat is het mooie van het toch arme Cuba, waar mensen altijd zoveel kracht en levenslust hebben om de armoe de baas te blijven en te genieten van de kleine dingen. Hij kon dat zeker aan zijn blik te zien.