Oplichting en bedrog, how do I get out of this situation!

Door: Thewanderer

Geplaatst op Feb 5, 2010

Zondag 20 Januari 2008, San José, Costa Rica.
Nog voor de zon opkomt vertrek ik met mijn taxi naar het busstation. De slaap uit mijn ogen wrijvend, wakker ben ik nog zeker niet. Na een korte rit zeg ik gedag tegen de taxi chauffeur na deze te hebben betaald en hij wijst mij het vertrek punt van mijn bus.

Het busstation is leeg, verlaten. Het verkoopkantoortje is gesloten en ik kijk in alle rust om me heen. Op dat moment komt vanaf de andere zijde van het kantoortje een man aangelopen, hij begroet me vriendelijk en vraagt op welke bus ik wacht. “Monteverde,” is mijn antwoord. Hij reageert enigszins geschrokken, “that bus already left half an hour ago. It departs earlier on Sunday.”

Damn, bus gemist! De beste meneer denkt even, geeft vervolgens aan dat ik de bus nog in kan halen. Blij verrast volg ik hem. Eerst seint hij een taxi, deze rijdt door. Ik volg hem naar zijn auto, backpack in de kofferbak en daar gaan we. Wat fijn, zo'n behulpzaam iemand te treffen.

Zittende in de auto praten we kort, dan belt hij iemand en geeft vervolgens de telefoon aan mij. “Talk to him” krijg ik door. Ik hoor allemaal geratel over bussen naar Monteverde, 80-90 dollar. Terwijl mijn lokale bus slechts 4 dollar zou kosten. Dan dringt het besef bij mij door, 'fuck, I'm screwed'.

Gedachten vliegen door mijn hoofd. Hoe kom ik hieruit, goed en wel, weinig schade en met mijn backpack die in de kofferbak ligt. De stemming slaat om, terwijl ik probeer mezelf uit de auto te praten word ik afgekapt: “Solo Espagnol.” Alleen nog maar Spaans. In gedachten vraag ik me af: 'Damn, how do I get out of this situation!'

Inwendig probeer ik rustig te blijven, maar tegelijkertijd wil ik druk en in paniek overkomen. Zodat mijn tegenstander, ja, dat is hij nu, tegenstander, ook vraagtekens krijgt. Hij vraagt geld, veel geld. Ik weiger, ik heb geen geld! Af en toe reageer ik bewust paniekerig, gespeeld gespannen, om de onderlinge strijd te beïnvloeden.

We staan stil, eindelijk. We onderhandelen nog even. Hij krijgt 50$ van me, want meer heb ik zogenaamd niet bij me. We zijn het eens en ik laat het geld zien. Maar wat nu? Wanneer ik uitstap rijdt hij weg en ben ik mijn backpack kwijt. We zijn nog niet 'uitgespeeld'! Ik zeg hem dat hij als eerste uit moet stappen, eerst mijn “mochilla” (backpack) en dan krijgt hij het geld. Uiteindelijk geef ik hem 30$ en stappen we tegelijkertijd uit. Wanneer ik mijn backback heb kijgt hij de laatste 20$ en gaat hij er gehaast vandoor. Ik steek beide middelvingers op en wandel vervolgens naar een bushalte 250 meter verderop.