Het is een ijzig koude dag. Veel wind, geen kleur te bekennen en het sneeuwt. Dit zijn de omstandigheden waarop de ijsberen wachten, voor hen mag het nog veel kouder worden zodat eindelijk de baai dicht zal vriezen en ze op jacht kunnen gaan naar eten.
Nu hebben ze al maanden nauwelijks iets gegeten en gaan ze zuinig met hun energie om. Desondanks meten deze jonge mannetjes wel hun krachten. Eerst meten ze elkaars bek door die open tegen elkaar aan te houden en te bewegen. Komen ze ongeveer overeen, dan gaat het door en grijpen ze elkaar al staande op de achterpoten waarbij de sneeuw alle kanten opstuift. Verrassend genoeg gaat het vechten in alle stilte.
Onze chauffeur vraagt of we weleens filmpjes op YouTube hebben gezien van grauwende en brullende ijsberen wanneer ze elkaar te lijf gaan. Die geluiden worden er dus onder gemonteerd. Zo leer je nog eens wat...
Deze krachtmeting kan overigens de hele dag doorgaan. Omdat het nog steeds te warm is voor ze, stoppen ze regelmatig en gaan plat op hun buik in de sneeuw liggen om af te koelen, waarna ze uren later weer verder kunnen en elkaar de lelijkste littekens bezorgen. Of nog erger.