Na een zeer enerverende tocht met onze camper-truck over de 725 km lange Dempster Highway, zijn we aan het eind van onze rondreis door het prachtige Alaska en Noord-Canada, in Inuvik beland.
Vanuit Inuvik, een Inuit en Gwich’in nederzetting met 3200 inwoners in het uiterste Noorden van Canada, zijn we met een Cessna vertrokken voor een trip naar Tuktoyaktuk (in de volksmond “Tuk”), 150 km noordelijker.
Tuk is in de zomer niet met de auto te bereiken; alleen in de winter kan men de rit van Inuvik naar Tuk over een ijsweg maken.
Het fascinerende poolijs heeft sinds 4 dagen de kust van Tuk verlaten en drijft nu nog net in zicht de Beaufort Zee op.

We vliegen over de beroemde “treeline”; waar van het een op het andere moment geen bomen meer groeien en het landschap verandert in een vlakke toendra bedekt met mos, bevroren meren en lage struikjes. Helaas zien we geen kuddes kariboes of muskusossen, een niet ongewone aanblik in dit verre noorden.
Tuk blijkt een bonte verzameling van houten huizen, welke net als de andere huizen in het gebied van de permafrost, op palen gebouwd zijn. Wanneer men dit niet zou doen zouden deze huizen binnen de kortste keren verzakken.

Na ons bezoek aan Tuk vliegen we terug naar Inuvik. Het is erg indrukwekkend om dit uitgestrekte en prachtige gebied vanuit de lucht te zien, met de meanderende rivier, de toendra, een grizzly die ons op zijn achterpoten staat gade te slaan, en in de verte zien we op zee het Noordpoolijs. Wat een geweldige en onvergetelijke trip...