Terug naar september 2017. De rit van Clearwater naar Gold Bridge is slechts een afstand van 436 km en toch reken je op een autorit van minstens 7 uur..Over die rit ben je voorlopig nog niet uitgepraat. Neem de weg over Kamloops, daar waar de prairie begint; eindeloos lange treinen, wagons gevuld met kolen en een zout meer. Highway 99 voert langs ranches en over vlakten. Dit is het land van fastfood, stoere cowboys en cowgirls. Vegan is ver te zoeken. Rood vlees, vet eten en overgewicht lijkt hier de norm. In het overweldigend kleurenpallet overheerst geel en glooiend. De droogte dringt zich op..4g internet, wat is dat? Hier doe je lekker lang met je buitenlandbundel. Wel overal gps, met in het beeldscherm van de mobiel de afstand en de nog te rijden tijd. Na Illooet gaat de weg van verhard naar onverhard en al snel blijkt de jongedame van de infobalie bij Clearwater het bij het rechte eind te hebben. Bridge River road 40 langs het Carpenter lake is hier en daar toch geasfalteerd. Snel leer je dat er steenlawines bestaan, en dat je op zulke trajecten zeker niet moet stoppen. Het landschap is onvergetelijk, gelukkig ook groen. Sharp shoulders en af en toe een zware jongen uit tegengestelde richting houden je wel bij de les; Na de Terzaghy stuwdam hangt de weg tegen de rotswand aan met aan de andere kant een azuurblauw Carpenter meer. Stoppen is niet alleen gevaarlijk vanwege de vallende stenen. Op veel plaatsen is de weg te smal of niet te overzien, maar het uitzicht ...!!! Twee lege batterijen en allemaal wegwerp foto's zijn het resultaat. Het helpt dat het weer meewerkt, een stralend blauwe hemel doet het altijd goed.
Tyax Wildernes Resort and Spa ligt in the middle of nowhere, maar de beschaving is er op een hoogtepunt Volg de electriciteitspalen en het komt goed. Je kunt er als het meezit een toch wel vermoeiende rit van je afschudden door een eucalyptus stoombad te ondergaan. Er is een infrarood sauna. Er is yoga les, massage, buiten een hot tube en beren spray te leen bij de balie. Hoewel er weinig gasten zijn, is de keuze voor het ontbijt groter dan waar ook. Een pannenkoek? Je krijgt hem versierd met rode vruchtengelei en room geserveerd. De prijs is ernaar, maar de verwennerij kent geen grenzen. Voor het lenen van de kano betaal je niets extra en je wordt vriendelijk verzocht vertrek en terugkomst niet alleen persoonlijk aan de receptie te melden. Alle betrokkenen moeten er ook voor tekenen. Op het water is het zo stil, dat het geluid van de afzuiging van de keuken tot ver over het hele meer draagt. Zonder al te veel inspanning zie je vanuit een kano toch weer bijzondere dingen. Zo zagen wij vlak bij Tyax een poema door het struikgewas weglopen. We hebben de waarneming nog maar net bij de receptie doorgegeven of er hangt een waarschuwing bij de deur, mocht je het plan hebben om het pad met de informatie borden te lopen. Geen spoor van beren gezien, wel recente bever activiteiten. Hondenpoep moet hier worden opgeruimd, maar een veelvoud aan paardenmest mag gewoon blijven liggen! O ja, paardrijden, mountainbiken of een rondvlucht met mogelijk landen op een gletsjer meer; het kan hier allemaal. Verhalen over die machtige mooie grizzly berin die hier met haar 3 jongen op doorreis was zijn er wel: "Zo leuk om ze in de tuin van een van die verlaten vakantiehuizen op de oever van Tyaughton Lake in het water te zien spelen ....
Besluit een relatieve rustdag met een heerlijk etentje en dan wordt het al weer tijd om je met Google Maps voor te bereiden op de rit richting Whistler van de volgende dag. Er versc;hijnen nogal wat doodlopende dirtroads in het scherm, maar de onderhoudsweg naar Pembleton staat weer niet in het systeem. Bovendien is het lastig inschatten of de bebording helder is. Altijd goed om lokaal advies te vragen dus. De receptioniste laat er weinig twijfel over bestaan. Hurley River Service Road is er slecht aan toe. Het wegdek is een en al ribbel en daar bovenop ligt veel los liggend puin. De weg is een onderhoud weg, dus geen openbare weg en hij wordt nog maar weinig gebruikt. "Als je er door de steenslag een lekke band krijgt," horen we haar zeggen, "kun je daar zeker op een dag als vandaag -zaterdag - lang moeten wachten tot er iemand langs komt die hulp kan bieden. Telefoon bereik of internet heb je er niet en je bent er niet verzekerd." Zelf rijdt ze ook altijd de nr 40. "Het is maar een uur langer rijden en de route langs Carpenter lake is mooi. You Europeans are not used to these kinds of roads, are you?", eindigt haar betoog en wij zijn overtuigd. Een rit terug over road 40 langs Carpenterlake en terug naar Illooet is de enige goede keuze. Op de terugweg zie je toch niet hetzelfde als op de heenweg. Zo is het en niet anders.