Athabasca in het hoogseizoen: eens en nooit meer!
Canada
Noord en Midden Amerika
Baatjes
Athabasca in het hoogseizoen: eens en nooit meer!
‘Ik heb geloof ik spijt dat we dit geboekt hebben...zie jij een plekje waar het niet zo druk is?‘ vraag ik aan mijn man. We schuifelen op onze wandelschoenen over de Athabasca Glacier. Impulsief hebben we de vorige avond de excursie ‘Glacier Experience‘ geboekt. Voor flink wat geld. In het kader van ‘once in a lifetime’. Bij aankomst op de parkeerplaats van het Columbia Icefield Discovery Centre weten we dat onze verwachtingen hoger zijn dan de trip kan waarmaken.
We rijden een immens parkeerterrein op dat tot in elke hoek gevuld is. Gelukkig vinden we nog een plek. Een broodje etend haasten we ons over de parkeerplaats. Het is 11:45 geweest. We moeten onze kaartjes nog oppikken en onze tour vertrekt om 12:00. De rij is enorm. Ik ga erin staan terwijl mijn man op een andere manier aan de entreebewijzen probeert te komen. Mijn rij schiet echt niet op en gelukkig zie ik Robert aan komen lopen, met de tickets wuivend. Snel gaan we naar het vertrekpunt. Een medewerkster staat met een ticker in haar hand het aantal mensen te registreren dat voorbij loopt. Al snel zitten we in een touringcar die ons naar de plaats brengt waar we overstappen op een ijstruck met enorme banden.
Eerst kruipen we met het vehicel over het grindpad. Even lijkt het alsof de weg voor ons ophoudt, maar dan duiken we met het gevaarte over de rand en rijden we langzaam verder tot aan het punt waar we veilig losgelaten kunnen worden.
En nu schuifelen we dus over de gletsjer, op zoek naar een stukje waar het niet zo druk is.
De eerste paar minuten van ons kwartier zijn om wanneer we aan de uiterste rand van het afgezette gebied staan. Eerlijk is eerlijk, wanneer je niet achterom kijkt, is de witte ijsvlakte voor je prachtig, ook al is deze niet overal even wit door uitlaatgassen en steengruis. De grote hoeveelheid mensen zal ook bijdragen aan het feit dat het ijs niet meer zo wit is.
Op sommige plekken zie je die zo kenmerkende ijsblauwe kleur die ijs heeft. Zo aan het randje met niemand in mijn zicht ben ik best onder de indruk van de plek.
In de afgelopen 125 jaar heeft de gletsjer zich 1,5 kilometer teruggetrokken en de helft van zijn volume kwijtgeraakt. Momenteel levert hij 2 a 3 meter per jaar in.
Na een kwartier zitten we weer in ijstruck en worden we teruggebracht naar de touringcar, die ons naar de Glacier Skywalk brengt.
De drukte hier is nog een graadje erger. Er zijn blijkbaar flink wat mensen die alleen naar de Skywalk gaan. Ook hier schuifel ik. Alleen nu over glas. Geloof me, het is hoog. Voor je en onder je zie je bergen, bomen en water. De gletsjer zelf is een eind weg. We kijken of we berggeiten of ander wild zien, maar nee. Na het rondje schuif je weer aan in een nieuwe rij. De rij voor de bus die je terugbrengt naar de parkeerplaats. Iedereen moet op deze manier terug dus we staan er wel een tijdje.
Eenmaal in de auto zuchten we en kijken elkaar aan: een keer, nooit meer.
Foto's
