De ohh's en ahh's van Vancouver Island
Canada
Noord en Midden Amerika
Baatjes
De ohh's en ahh's van Vancouver Island
‘Er is 1 plek voorin, dus wie wil, moet zijn hand op steken...’. Voor ik het weet steek ik mijn hand op en zit ik naast de piloot. Of dat voor de foto’s nu zo geweldig is, durf ik niet te zeggen, maar ik heb wel adembenemend uitzicht wanneer we met ons watervliegtuigje richting gletsjer in Strathcona Park vliegen.
We zijn gisteren aangekomen op Vancouver Island en in Vancouver hadden we al meermaals staan kijken naar al die watervliegtuigjes die af en aan vliegen. Hoe Canadees wil je het hebben? Daarom hebben we vanmorgen vroeg (we zijn nog steeds niet helemaal van onze jetlag af) besloten een watervliegtuigje te boeken en nu vertrekken we dus vanuit Tofino naar een gletsjer. Gelukkig krijgen we oorbeschermers op, want als de propellor eenmaal begint te draaien....wat een kabaal.
Ik verwacht dat het koud is in de lucht en dus heb een sjaal om en fleece aan. Dit is helemaal verkeerd ingeschat. Ik zit lekker in het zonnetje en krijg het steeds warmer. Onder ons trekt een miniatuur wereld aan ons voorbij. Onderweg zien we eerst baaitjes, dan bergmeertjes en dan komen de bergen in zicht en tot slot de gletsjer. Ohh! Wat mooi!
Veel te snel zijn we weer terug. Een mooie ervaring, alleen jammer dat we er niet zo lang voorpret van hebben gehad.
Bij het slapen gaan maar ook bij het wakker worden vanmorgen (en eigenlijk op elk moment tijdens ons verblijf in Ucluelet) horen we een constant ‘hoemp.....hoemp.....hoemp’. De misthoorn draait overuren. Onze gastvrouw vertelt ons dat wanneer het heel warm is aan de oostkant van het eiland, hier aan de westkant van het eiland zeemist komt binnendrijven. Het zorgt voor een aparte sfeer. Onze B&B ligt heel dicht bij de zee, en zo kan het zijn dat onze B&B gehuld is in mist en als je dan kruip-door-sluip-door naar downtown Ucluelet gaat alle mist verdwenen is.
Pacific Rim Nationaal Park is een echte aanrader. Je hebt hier prachtige stranden (waar in ons geval dus lang niet altijd alles van te zien is door die zeemist). Je kunt hier mooie wandelingen maken langs statige, eeuwenoude bomen. Leren over de eerste bewoners van het gebied. Maar je kunt ook op ontdekkingstocht in de getijdenpoelen van sommige stranden. Met een beetje geluk vind je zeesterren of zeeanemonen, gewoon op het strand.
In Ucluelet kun je de Wild Pacific Trail lopen. De wandeling begint bij de Amphitrite vuurtoren (dit is een rondwandeling van 2,6 km) en vervolgens loop je naar Big Beach om daar de wandeling verder op te pikken en is dan nog eens 5 kilometer (enkele reis). Onderweg heb je zicht op alle baaien die je passeert. Dit stuk is ook beroemd bij de storm watchers die hier elke winter in grote getalen naar toe komen. We kunnen ons er iets bij voorstellen, er staat erg weinig tussen jou en de Pacific wanneer je op een storm watch deck staat. Het zal een spektakel zijn.
De Wild Pacific Trail kun je ook starten in Big Beach en dan de vuurtoren rondwandeling apart doen door hier met de auto naartoe te rijden. Dit scheelt zo weer een paar kilometer (die ons inziens niet de meest mooie kilometers zijn).
Na een paar dagen Ucluelet is het helaas tijd om terug te gaan naar het oosten van het eiland. Wel voor iets waar we veel van verwachten: een orka-tocht. We hebben bij EcoVentures een avondtour geboekt. Vanuit Ucluelet en Tofino kun je ook orka-tours maken maar aan de oceaankant worden niet zo frequent orka’s gezien als aan de baaikant. Bovendien moet je er vaak een ruige zee voor trotseren en daar heb je aan de baaikant geen last van.
We rijden dus naar Cowichan Bay en gaan aan boord van een zodiac boot. Het is ruim 30 graden en we worden eerst in een oranje pak gehesen dat dienst doet als reddingsvest. Gelukkig hoeft het pak pas over het bovenlijf als we echt vaart maken, want anders is het qua temperatuur niet te harden.
Al snel horen we dat er al de hele dag een groep orka’s in een baai om de hoek aanwezig zijn. Die ‘baai om de hoek’ is een relatief begrip maar na een half uurtje op volle kracht komen we bij de betreffende baai aan. En inderdaad, er zwemmen orka’s. Ze hebben zojuist een Harbour Seal gedood en vieren nu hun succesvolle jacht. De ene na de andere orka springt uit het water (ohh) en we zien delen van de zeehond door de lucht vliegen (ahh). Onze excursie leidster is in alle staten, zo vaak zie je niet dat orka’s zo vaak springen. Het is een waar schouwspel. Na ongeveer een uur varen we nog even verder om te kijken of we Amerikaanse Zeearenden kunnen vinden, maar deze blijken niet thuis. Als we nog even terugvaren naar de groep orka’s, blijkt dat ze inmiddels opgehouden zijn met feestvieren en zich rustig verplaatsen door het water. In de buurt van de haven van Cowichan Bay hebben we nog een prachtig zicht op een groep zeehonden en een visarend die daar een nest heeft en dan zit de tocht erop.
De volgende dag verlaten we Vancouver Island en zijn we onder de indruk van al het moois dat dit eiland te bieden heeft.
Foto's
