Rondreis door Yukon, Canada
Canada
Noord en Midden Amerika
Madeleine
Rondreis door Yukon, Canada
Wat is het hier rustig’, denk ik bij binnenkomst in Whitehorse, de hoofdstad van de Canadese provincie Yukon binnenrijden. Net uit het vliegtuig zit de hectiek en de onrust van Nederland nog in mijn bloed. ‘Wat is het hier druk’, denk ik bij binnenkomst in Whitehorse na negen dagen rondtrekken door Yukon Wonderlijk hoe snel je perspectief verandert. In plaats van stress vloeit door mijn aderen nu ‘Yukon time’.
We ontdekken Canada via de Klondike/Kluane, een rondreis van ongeveer 1800 kilometer. De route loopt van Whitehorse naar Dawson City, via Alaska naar Beaver Creek en terug naar Whitehorse. Reizen door Yukon doe je bij voorkeur in een camper (Recreational Vehicle). Je hebt alles bij de hand, en dat is geen overbodige luxe in een gebied waar je kilometer na kilometer niets anders tegenkomt dan bomen, planten en leegte. De afstanden zijn groot: tussen Whitehorse en Dawson City ligt bijna zeshonderd kilometer. Na heel veel fotostops is het al bijna donker als we de camper parkeren op het Gold Rush RV park, midden in het stadje. De RV-parken in Yukon hebben ruime plekken met stromend water en elektriciteit. Er zijn douches, toiletten en bijna overal gratis draadloos internet. Heel handig, omdat Europese mobiele telefoons in Yukon niet werken.
De volgende dag ontmoeten we onze stoere gids Bill. Hij rijdt met ons mee naar het Tombstone Territorial Park. ‘Daarvoor moet je wel de Dempster Highway trotseren” grijnst hij. En was de weg naar Dawson al niet zo best, de naam ‘Highway’ blijkt helemaal misleidend: het grootste deel van de zevenhonderd kilometer lange verbindingsweg tussen Dawson en het noordelijke Inuvik, bestaat uit grint en gravel en kuilen. Maar het door Bill beloofde uitzicht is inderdaad spectaculair. Net als het 'gold pannen' wat we later doen. Hierbij sta je letterlijk met een pan in een rivier om goudbrokjes tussen gruis uit te wassen. “Wel zorgen dat er goudbrokjes achterblijven”, buldert Bill als ik wat gouden brokjes weg zie zwemmen. Wat overblijft gaat in een glazen buisje mee naar huis. We zijn golddiggers, maar rijk worden we niet, net als vele anderen die tevergeefs hun geluk beproefden in de tijd van de Klondike Goldrush (1896-1905). Op het hoogtepunt van de goudkoorts in 1898 telde de stad maar liefst veertigduizend inwoners.
Ad fundum
Dat zijn er nu nog maar duizend en het overgrote deel tref je 's avonds aan in ‘Diamond Tooth Gertie’s , een combinatie van casino en nachtclub. De zangeres blikt zwoel het publiek in en haar overduidelijke zwangerschap doet niets af aan haar populariteit. Stoere helden wagen zich aan de Sour Toe Cocktail. In een glas sterke drank wordt een echte menselijke gemummificeerde teen gedaan. De bedoeling: helemaal leegdrinken en met je lippen de teen raken. Proost.
The road ahead…
Na Dawson leidt de weg via de ‘Top of the World Highway’ naar de Verenigde Staten. Helaas kunnen we vanwege de mist de toppen van de bergen niet kunnen zien. Na het passeren van de piepkleine grensovergang – leuke stempel van eland in je paspoort – komen we na een paar uurtjes rijden in Chicken Alaska. Het dorp heeft vijftien inwoners en dankt haar naam aan het feit dat veel mensen de oorspronkelijke indianennaam ‘Ptarmigan’ niet konden uitspreken. We lunchen, hoe kan het ook anders, met kip. Daarna rijden we door naar het zuiden om via Beaver Creek weer Yukon in te komen. Ook deze weg is eindeloos lang en leeg.
Wereldster in minidorp
Vanaf de grens met de VS is Beaver Creek het eerste stadje in Canada. Daarom zijn er wat hotels, een RV park, restaurants en een benzinestation annex winkel. In een van de restaurants prijkt aan de muur een krantenartikel in een fotolijstje. In het honderdvijftig inwoners tellende stipje op de kaart blijkt een echte ‘wereldster’ te wonen. Haar naam: Bugshot Betty. “Betty is er vandaag niet, maar je kunt haar CD kopen”, zegt de eigenaresse van het restaurant, die ook de moeder van de beroemdheid blijkt te zijn. Zestien dollar en een cd wisselen van eigenaar, en wanneer we later in de camper de cd beluisteren blijkt Betty een aangename mix van Dolly Parton en Ilse de Lange. De meeste liedjes gaan over Yukon en onze favoriet is het meeslepende ‘Stay on Yukon time”, dat verhaalt over de uitgestrektheid van het gebied en het feit dat je hier jezelf kunt zijn. “Yukon pakt je en je komt er nooit meer van los”, zingt Betty. Ze heeft gelijk.
Beren op de weg
En zo reist Bugshot Betty mee naar Haines Junction. We rijden langs spiegelende meren, lege wegen en oneindig veel natuur. En net op het moment dat je denkt ‘hoeveel natuur kan een mens nog aan’ zien we ze. Eindelijk. Twee beren. Zomaar langs de kant van de weg. Doen we alles langzaam, nu zetten we snel de camper langs de kant van de weg. De dieren scharrelen wat rond in de struiken en we lopen langzaam met ze mee. Weer maken de fotocamera’s overuren. Het is een uur later als de beren verdwijnen. Wow!
Top of the world
Ook wow is de rondvlucht boven het World Heritage Kluane National Park & Reserve. Buiten het poolgebied vind je hier de grootste ijsvelden en gletsjers ter wereld. We vliegen boven roodgele landschappen en witte bergtoppen. We slapen die nacht in een natuurpark. Ook daarvan zijn er genoeg in Yukon. Tussen het groen vind je prachtige plekken, compleet met picknicktafel en bankjes, barbecue- en kampvuurplekken en zelfs gehakt hout. Onder de zeldzaam heldere sterrenhemel ervaren we die avond een magische rust. We horen…. niets. Zelfs Bugshot Betty zwijgt.
Yukon time
Op onze laatste dag in Whitehorse bezoeken we nog de historische raderboot SS Klondike en het lokale museum. We moeten weer wennen aan de ‘drukte’ van een stad. Vijf auto’s wachten voor een stoplicht. Bijna een file. Negen dagen Yukon toonden ons rust, ruimte en overweldigende schoonheid. En bovenal maakten we kennis met leven ‘on ‘Yukon time’.
Foto's
