Roraima onverwacht

Door: Gerholdt

Geplaatst op Mar 24, 2010

De nachtelijke reis met de bus van Bolivar naar Santa Elena verliep vlot, maar was berekoud. Nadat ik mijn rugzak had ingeleverd in het bagageruim bedacht ik me dat mijn paspoort en geld ook in mijn rugzak zaten, dus zat ik wel ff in spanning dat ik mijn rugzak kwijt zou raken.

De Venozulaanse strenge Militaire posten brachten uitkomst. Zij controleren op vele plaatsen langs de route passagiers in de bus op hun identiteitsbewijzen. De buschauffeur was geheel niet blij met mij dat hij midden in nacht het bagageruim in moest kruipen om mijn rugzak te zoeken zodat ik mijn paspoort kon tonen, en gelijk mijn geld uit mijn rugzak kon halen.

Op advies van de Lonely Bijbel koos ik Posada Michelle uit om te overnachten. Ook hier waren mijn verwachtingen over de eigenaar anders dan verwacht . Michelle schijnt geen leuke fransaise te zijn, maar Tommy uit China.........., ach ik begin er aan te wennen en als men mijn naam hoort dan denkt men meestal ook aan een hoog blonde, blauw oogende man.
Posade Michelle is een zeer verzorgde schone Posada met hotelfaciliteiten. Er staat een fan op de kamer, er is warm water, wasserette service en ook hier mag jê als gast gebruik maken van de keuken.

Ik wandel wat door Santa Elena. Het hele dorp is ingesteld op bergbeklimmers. De sportwinkels met rugzakken, bergschoenen en kampeeruitrusting zijn aaneengeschakeld. Ik besluit al snel om de Tepui, een berg van 2200 meter hoog met een platte bovenkant, te gaan beklimmen. Een excursie van 6 dagen en 5 nachten. Bij Mistic Tours heb ik de keuze uit drie verschillende mogelijkheden.
Bs 1600,00 dan wordt er voor mij gekookt en hoef ik alleen mijn persoonlijke spullen te dragen
Bs 1200,00 dan wordt er voor mij gekookt en moet ik ook kampeer equipment dragen
Bs 800,00 dan moet ik zelf koken en kampeer equipment dragen

aangezien ik voor deze lange reis een strak budget heb kies ik ervoor om zelf te koken en kampeer equipment te dragen. Buiten het feit dat ik mijzelf een breuk heb gesjouwd, is de keuze mij zeer goed bevallen. Ik heb zelf boodschappen gehaald en dus ook zelf bepaald hoeveel en hoe gevarieerd mijn maaltijden waren. De hele excursie gaf mij op deze manier ook meer het survival gevoel.

Bij elkaar hebben we heen en terug 42km berg op en berg af gelopen. Creperen, eheu sorry, kamperen is al niet een van mijn favoriete bezigheden. Maar dan ook nog die spierpijn, die pijn in mijn voeten en het slapen op een keiharde ondergrond, ªals er een erwt onder mijn matras ligt, voel ik die alª. Dit was echt afzien en tegen mijn fysieke grens aan lopen. De nachten heb ik overleefd op rum cola en ibrufin!!!

We hadden een zeer gezellige, gevarieerde groep mannen. Rick(52) uit Nieuw Zeeland, Dave(35) uit Ierland, Felix(30) uit Duitsland, Chin(30) uit Japan en Anthony(21) uit Frankrijk. Marcos onze Indiaanse gids die in deze streek is geboren, wist de sfeer er goed in te houden en het tempo zo aan te passen dat iedereen met veel plezier, maar voldoende inzet de eindstreep haalde.

Dag zes hebben Dave en ik boodschappen gehaald en hebben we met zºm zessen de voorbereidingen gedaan voor een welverdiende maaltijd van een halve gebraden kip, gebakken aardappels, groentenmix, sla en veel, já echt heel veel bier.

Ik heb, eindelijk weer in een bed, geslapen als een roosje.........

Helaas heb ik nogsteeds geen oplossing voor mijn fototoestel gevonden, dus weer geen fotoºs, Balen!!!