Beroofd & nog levend
Venezuela
Zuid Amerika
Gerholdt
Beroofd & nog levend
Ik ben in Bogota, Colombia en loop een beetje achter met mijn homepage omdat er weinig of geen internetcafe´s waren in het gebied waar ik doorheen ben gereisd.
Vanaf Guyana naar Brazillie ben ik gelopen........ een kilometertje of 3 naar de Guyanese grenspost. Voor het eerst was ik enorm blij met die overdreven, uitgebreide controles van mijn rugzak. Daardoor merkte ik dat ik mijn slaapzak ben vergeten in het hotel. En mijn slaapzak is toch wel 1 van de belangrijkste items die ik bij me heb. Na een smeekbede bij de douane beambte mocht ik mijn rugzak daar achterlaten. Knipogend zeg ik tegen hem ¨dat hij er geen drugs in mag verstoppen¨. Vloekend en tierend op mijzelf ben ik die 3 km´s weer terug gewandeld en met de taxi terug naar de grenspost.
Die wandeling naar Brazillie had ik mijzelf beloofd, dus rugzak om voor de volgende 2 kilometertjes. De bootjes die mij volgens de Lonely Bible de rivier zouden overzetten, waren inmiddels vervangen door een moderne brug. Volgens de Ministers van Economische Zaken van beide landen, ter bevordering van de onderlinge band. In Bonfim neem ik de bus naar Boa Vista. Het is een heilige feestdag en alles is gesloten. Het kost me een halve dag om wat dollars in Reais te kunnen wisselen. Als dat eindelijk gelukt is zie ik bij een bar een man vlees op de bbq roosteren, ik vraag of dat voor de verkoop is. Helaas ze hebben een feestje, maar als ik 15 Reais in de pot stop dan mag ik mee feesten. Het vlees smaakte heerlijk, maar de spiritus die zij erbij dronken, kon mijn keel/maag niet waarderen, dus kocht ik mijn eigen biertjes. Een paar uurtjes later liep er vrolijk waggelend weg.
Met de bus naar Santa Elena, waar ik oorspronkelijk zou overnachten. Diezelfde bus ging ook door naar Cuid Bolivar en omdat ik in beide plaatsen al ben geweest twijfelde ik eventjes wat te doen. Na een praatje met een tour-operator die iemand wist die morgen een tour naar Salto Angel had, vanaf Bolivar, besloot ik door te reizen. [foutje 1]
Behoorlijk laat kom ik aan in Bolivar en stal mijn rugzak in Posada Don Carlos, waarvan de eigenaar gewoon Martin heet, weet je nog? Ik heb nog trek in wat eten & bier dus na een frisse douche ga ik de stad in, terwijl de receptioniste mij verbaasd vraagt of ik nu nog de straat op ga?Tuurlijk antwoord ik vrolijk [foutje 2]
Na een overheerlijke gevarieerde maaltijd van arepa´s & empanadas, verder was er niks te krijgen, vermaak ik me nog een paar uurtjes in een nachtclub. Als ik daar de deur uitga vraagt de portier of hij een taxi voor me moet bellen. Neuh, ik loop dat stukkie wel, mompel ik. [foutje 3]
Nog geen tien minuutjes later stopt er een auto voor mijn neus waar 2 man uitspringen. Een zwaait met een pistool en duwt mijn hoofd naar beneden, zodat ik alleen maar mijn voeten kan zien en niet de auto en hun gezicht. De ander fouilleerd mijn zakken zo snel alsof hij pas een visitatie cursus van de douane heeft gekregen. In mijn beste Spaans vraag ik nog vriendelijk of ik mijn bankpas terug mag? maar de heren zijn al verdwenen. Na een blokje om te zijn gereden, rijden ze nogmaals langs en gooien mijn geleegde portomonnee voor mijn voeten. Mijn bankpas zit er nog in. Goh, dan spreek ik beter Spaans dan ik had verwacht. Vriendelijk schreeuw ik hen een ¨bedankje¨ na en wens ze sarcastisch veel plezier van die paar honder Bolivars.
Het was een spannende ervaring en achteraf voel ik me helemaal niet bedreigd of geweldadig behandeld. Maar misschien ben ik ook wel zo´n psychisch gestoorde slachtoffer die om zijn trauma te verwerken begrip voor zijn daders heeft.........
De volgende morgen vroeg op om met een Cesna anderhalf uur naar National Parc Canaima te vliegen, vanwaar we 4 uurtjes varen naar Salto Angel, de hoogste single drop waterfall gingen. Het rivierwater staat hoog en is op sommige plekken erg wild. De jonge stuurman heeft veel vertrouwen in zijn boot en zichzelf, totdat het fout gaat. Bij een flinke stroomversnelling plonst er liters water in de boot, waar de meesten met hun camera in aanslag op de mooie plaatjes zitten te wachten. Omdat ik helemaal voorin in de boot zit, gaat het meeste water gelukkig aan mij voorbij. Zo snel als mogelijk met de boot naar de kant waar we half in water uit moeten stappen zodat de gidsen de boot leeg kunnen hozen. Wij lopen langs de stroomversnelling en de stuurman met de gids lukt het nu wel om er door te varen. De camera pech is alleen bij twee Duitser, die hopen dat de schade in de zon kan drogen.
Salto Angel, inclusief het hele Canaima gebied is prachtig. We zijn er drie nachten gebleven. Het is elke gespendeerde dollar waard!!!
Vanaf Bolivar in het Zuid-Oosten van Venezuela ga ik naar Ayacucho in het Zuid-Westen van Venezuela een behoorlijk eind rijden door prachtige gebieden. Ik begrijp eigenlijk niet waarom ze dit het platte land noemen terwijl het zo mooi heuvelachtig is. Bij El Burro steek ik de rivier over naar Puorto Carenno in Colombia. Daar word ik verrast door de gezelligheid van het kleine dorpje in niemandsland. Vanaf hier wil ik door Guerilla gebied doorreizen naar Bogota. Maar weer zit het regenseizoen mij dwars, of misschien word ik wel behoed voor erger dan een overval. Bussen rijden niet omdat de wegen onbegaanbaar zijn en met het vliegtuig zou mij meer kosten dan terug te gaan naar Ayacucho en vandaar met de bus naar San Fernando, San Cristobal, Cacutta(Colombia) door naar Bogota.
Foto's
