Angels Falls

Door: Bobdijksen

Geplaatst op Jan 25, 2010

De heenreis
Na de Andes trek ging de reis van Baobab eerst naar het mooie uitgestrekte wetland: Llanos waar je heel veel vogels en andere dieren kunt zien, b.v. rivierdolfijnen en capibara, 's werelds grootste knaagdier en een hele mooie ‘oervogel’: de hoatzin. Per boot maak je hele mooie tochten over het water. Hele mooie ervaringen daar en een plek om nog wel eens naar terug te gaan, mede omdat mijn foto's van de capibara's niet goed zijn geworden en er verder weinig 'groot' wild gezien hebt.
Na twee dagen door naar ‘San Fernando De Apure’ als tussenstop voor de hele langereis naar Chiudad Bolivar. Dat is dus een reis met ‘mini vans’, de busjes die je het eerste gedeelte van de reis ook vervoerd hebben. Een lange reis van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat. Hoewel wij op een redelijk tijdstip de enige brug over de Orinoco, vlak voor Chiudad Bolivar, goed hebben kunnen fotograferen. Daarna nog een heel stuk door de stad voordat je bij je slaapplaats aankomt. Hier stonden twee persoonshutten en er was een zwembad en het eten was goed verzorgd.

Vliegtocht
De keuze die je voortijdig aan de reisleider hebt moeten doorgeven: of vier dagen naar Nationaal park Canaima of vier dagen naar de Gran Sabana wordt hier dus verwezenlijkt. In de ochtend vlieg je vanaf het vliegveld van Chiudad Bolivar in Cesna’s (vier zitters) in ca. 1 ½ uur naar Canaima, het dorp waar vandaan je vertrekt voor de tocht naar Salto Angel, de hoogste waterval van de wereld (979 m). Vlak voordat je land in Canaima (ik heb wel een tabletje tegen luchtziekte genomen omdat je nog al over ruig terrein vliegt en het vliegtuigje wel eens in een luchtzak terecht komt, een hobbelige rit zogezegd) heb je mooie vergezichten over het gebied met zijn tafelbergen (tepuis). Ook een mooi gezicht over Languna de Canaima met spetterende watervallen. Deze passeer je ook nog eens als je op weg gaat naar het punt waar de kano’s je oppikken om je naar Salto Angel te brengen. Een foto van deze waterval vind je ook in de Baobabgids en is wederom van mijn hand! Vanuit een kano kan je prachtige foto’s maken, maar ook vanaf het land, de plek waar je een lunch krijgt is het mooi om deze watervallen te fotograferen.

Kanotocht
Met kano’s ga je de lagune op om even later weer op land gezet te worden en vervolg je de tocht per voet tot de Salto Sapo om even verderop opgepikt te worden door kano’s die je naar je slaapplaats aan de ‘voet’ van de Salto Angel brengen. Een lange tocht over stroomversnellingen, soms moet je even de kano uit om lopend over land de stroomversnelling te passeren. De kano’s hebben een buitenboord motor zodat je zelf kan genieten van de bossige omgeving en af en toe zicht op de Auyan Tepui. Je vaart dan op de rivier de Carrao. Zo halverwege de tocht is je slaapplaats in hangmatten. Het eten is eenvoudig doch voedzaam zoals ze dat zeggen. Er zijn daar koude douches, tja, je zit dan midden in de rimboe, alles wat daar is moet per kano worden aangevoerd.
Neem wel je regenkleding mee want onderweg wil er nog wel eens een buitje vallen en ook het opspattende water kan je nat maken. Er wordt ook geadviseerd een soort babyolie te kopen tegen kleine mugjes die overdag rondvliegen. Sommige groepsgenoten hadden daar flink last van, allemaal kleine vlekjes die flink jeukte. Dus denk daarom, maar dat wordt je ook wel ter plekke verteld.


Salto Angel
De volgende ochtend de kano weer in en vaar je verder over de rivier richting de Angel Falls. De tocht duurt zo’n drie uur voordat je aan de ‘voet’ van de Falls bent. Je moet dan nog zo’n 1 ½ uur lopen door het oerwoud voordat je daadwerkelijk kan genieten van de Angel Falls en er echt onder kan gaan staan. Onderweg liet onze gids een grote mier zien, en daar wil je niet door worden gebeten want je overlijd binnen het uur!! Deze mier heeft zulke sterke kaken dat hij een zakmes (echt zo’n groot jagersmes) in zijn kaken kon vasthouden.
Na een pittige wandeling kom je bij de Cañon del Diablo (duivelskloof) waar de Salto Angel zich instort. Zittend op rotsen heb je dan, afhankelijk van het weer, een prachtig uitzicht op de waterval. Toen wij er waren was hij tamelijk droog, er viel wel water naar beneden maar normaal moeten dat zo’n elf stromen zijn die naar beneden kletteren.
Ook kan je in een meertje aan de voet van de waterval nog zwemmen en de gids smeerde zich in met het modder van die plek, dat zou zeer helend werken!!!!!
Het verhaal van de Angel Falls zal ik je besparen, dat is overal te lezen: hoe de Amerikaanse piloot Jimmy Angel boven op de Tepui strandde met zijn vliegtuigje. De indianen mijden het gebeid omdat ze denken dat er een vloek over dat gebeid heerst!!