Vervolg Kajana Kosindo
Jungle
Suriname
Jeannette
Vervolg Kajana Kosindo
Na een goede nachtrust worden we verwend met koffie en thee op ons terras voor ons huisje aan de rivier. We gaan deze ochtend een boswandeling maken waarbij onze gids ons verschillende medicinale planten laat zien. Ik zie groene hagedissen en een vogelspin en mooi gekleurde vlinders. Apen zie je hier vrijwel niet meer, die zijn al veel weggejaagd, want de Marrons jagen nog steeds voor hun vlees.
'S middags gaan we uur half uur met een bootje de rivier stroomopwaarts naar Awarradam, een stroomversnelling in deze Gran Rio. De 2 onderwijzeressen en een andere Nederlandse jongen die vrijwilliger is in Kajana gaan mee. Hier is een eiland in de rivier met lodges van touroperator Metz. Hier kun je heel rustig verblijven maar kom je niet in aanraking met de bevolking van de jungle, behalve dan het personeel van het vakantie verblijf.
Bij een enorme stroomversnelling (DE attractie hier) kun je glijden over bemoste rotsen met de stroom mee, een soort natuurlijke glijbaan en iedereen heeft plezier met het heerlijke water. De waterstand was er nu ook perfect voor, je kunt er niet altijd glijden. We pikken op de terugweg nog een Nederlandse vrouw op die alleen reist en mee terug gaat naar Kajana.
'S avonds zien we in het dorp nog een optocht met trommels die eindigt bij de rivier. Dit is een ritueel wanneer er iemand overleden is.
Op zondag zitten we eerst lekker bij de rivier en zien de dorpsbevolking langskomen om zich te wassen in de rivier.
We gaan daarna met een snelle boot naar een dorpje verderop waar Frits een zeer energieke en bijzondere man bezoeken. Hij zorgt nl voor het vervolgonderwijs in deze regio. Zo heeft hij een timmerwerkplaats opgezet waar jongeren leren houtbewerken o.a. in het oude mooie houtsnijwerk van deze regio. Ook heeft hij een naaiatelier voor de meisjes om te leren naaien. Frits is een man met idealen die iets wil doen voor de jongelui in deze dorpjes. Ook is hij de enige die internet heeft en tv en je kunt begrijpen dat hij vele vrienden heeft ;-).
We wandelen terug via een katholiek dorpje waar in de kleine kerk net een dienst is begonnen. Ja hier hebben de missionarissen hun werk goed gedaan.
Terugkomend in Kajana hoor ik mensen zingen en klappen en ook daar is een kerkdienst gaande maar een van de evangelische soort. Ik schuif aan achterin en geniet van de bevlogenheid van de (voornamelijk) vrouwen en hun kinderen.
Hierna heerlijk gehangmateerd voor ons huisje en 's avond bezoeken we nog een zang en dans voorstelling in een dorpje verderop.
Maandag is alweer de laatste dag. We mogen de opening van de school bijwonen waar elke ochtend begonnen wordt met het gezamenlijk zingen van het volkslied (tenzij het regent en laat het nu net beginnen te plenzen...).
Dan gaan we bij Frits het WK voetbal kijken, Nederland wint met 2-0 van Slowakije.
Daarna naar het vliegveld, nou ja een grasveld aan de andere kant van de rivier. Er is een openlucht wachtruimte en daar zitten we nog enige uren voordat ons vliegtuigje van Blue Wing land. We worden door een hele club moeders met kinderen uitgezwaaid en het is een hartverwarmend afscheid. Het vliegtuigje is beduidend ouder en kleiner dan het vliegtuig op de heenweg en omdat ik als laatste instap wordt ik geacht naast de piloot te gaan zitten. No way dus. Een local ruilt met mij van plaats en we stijgen op. Ik zit pal achter de piloot en zie afgebroken handels en een piloot die hele andere dingen doet dan opletten. ik ben blij als we weer op Zorg en Hoop in Paramaribo geland zijn.
Foto's
