Mañana mañana, gestrand in Santa Rosa

Door: Thewanderer

Geplaatst op Jan 13, 2010

Als backpacker probeer je meestal zo voordelig mogelijk te reizen. Zo ook mijn oversteek van Peru naar Ecuador. Een busreis in plaats van vlucht, besparing 500 US Dollar. De tweede bus, van Lima naar Guayaquil met een geplande reistijd van 28 uur is de basis voor deze blog.

Een lange bustrip, op weg naar Guayaquil, een stad waarvoor ze waarschuwen. Gelukkig is mijn reis goud gepland en zal ik tegen 18.30 aankomen. Zelfs met vertraging is de aankomsttijd niet ongunstig. De busreis is lang, niet comfortabel. Gelukkig is er voldoende ruimte en is het gezellig met twee meiden uit Guayaquil die onderweg naar huis zijn.

Na de grenspost bij Tumbes en de douaneformaliteiten gaan we verder. In Ecuador aangekomen en nog slechts 5 uurtjes te gaan, heerlijk. Ik kijk al uit om neer te ploffen op bed. Inmiddels al 46 uur onderweg in twee opvolgende bussen, pff, I can use a good hot shower!

We staan stil. Helemaal stil. Om ons heen staat ook alles stil. Wat is er aan de hand vragen we ons af? De toch al warme bus wordt warmer en warmer. Inmiddels een half uur. Mogen we naar buiten? Nee, de buschauffeur en zijn assistent wijzen ons verzoek direct af. Het is hier veel te gevaarlijk, niet naar buiten.

Ik ben niet snel bang aangelegd en geef aan dat ik geen water meer heb. Ik mag naar buiten, samen met de twee meiden lopen we richting dorp. Wat een opstopping, in de volle breedte van de weg staan auto's, bussen, vrachtwagens. Dan zien we wat er aan de hand is, ze breken de weg open, in de volle breedte! Fuck, dit gaat lang duren! We krijgen een verwachting te horen, 5-6 uur, voordat de weg weer open kan...

Gestrand voor uren, verlangend naar een douche.. Het kost moeite om mijn gedachten te verzetten. Iets wat uiteindelijk lukt. Met flessen drinken, chips en snacks keren we terug naar de bus. Geven de planning door en verkiezen vervolgens weer de buitenlucht.

Ongelooflijk, restaurants zijn uitverkocht, mensen die rondlopen, lachen van ongeloof. Velen zoeken een telefoon op om het thuisfront te bellen. Ook aan de andere kant van het gapende gat in de weg staat alles in de volledige breedte van de weg kilometers vast. Chaos! De latin american way. Adem in, adem uit, mañana mañana, en laat alles gebeuren. Meer dan het laten overkomen kan je niet doen.

Uiteindelijk lukt het om bij een straatkraampje een shaslick te scoren. Een broodje en wat saus maken het feestmaal compleet. Het voelt als een feest, de mensen op straat, de ongedwongen sfeer. Veel contact omdat ik duidelijk opval.

Ruim 6 uur na aankomst is er eindelijk beweging, wij zijn in beweging. Een metertje vooruit, een halve achteruit, iets naar rechts. Nog 4 uur lang zijn we aan het manouvreren, voor we eindelijk rijden. Eindelijk.

Het is 04.30, de bus uit, straat op. Daar sta je dan, backpack, daypack, op straat in een stad waarvan je weet dat je er 's nachts niet op straat moet zijn. Op zoek naar een hostel... Chill, alles komt goed, zoals altijd, mañana mañana.