Zaterdagmarkt in Otavalo in april 1968
Noord Sierra
Ecuador
Pensionado
Zaterdagmarkt in Otavalo in april 1968
Een van de hoogtepunten tijdens mijn reis door het in 1968 nog vrijwel onbekende Ecuador was een bezoek aan de zaterdagmarkt van Otavalo. Om daar te komen reed ik vanuit de hoofdstad Quito via de toen nog ongeasfalteerde Panamerican Highway over de Andes hoogvlakte met zijn besneeuwde vulkanen naar Otavalo in het noorden van Ecuador. Er kwamen in die tijd nauwelijks toeristen naar dat land en de mogelijkheden om te overnachten waren minimaal.
Ik logeerde in een echte herberg in het plaatsje Ibarra. De piepkleine kamers lagen rondom een open binnenplaats waar de paarden konden staan. Vanaf mijn stenen bed dat van een matras met hooi was voorzien, keek ik door de opening boven de halve deur naar de sterrenhemel. De sterren schenen zo helder dat zij de binnenplaats verlichtten. De deur van mijn slaapplaats kon niet afgesloten worden, maar dat hoefde in die tijd ook niet. Nu en dan klonk het gehinnik of geschuif van een paard, maar verder heerste er volkomen stilte. Ondanks een tweetal dikke dekens was het bitterkoud.
Nog voor zonsopgang werd ik gewekt. Ik waste mij met ijskoud water uit een lampetkan en at een eenvoudig, maar smakelijk ontbijt. Eenmaal bij de markt gekomen die op een groot terrein aan de rand van Otavalo werd gehouden, werd het langzaam licht. Er stonden al veel verkopers met hun waar. De plaats is genoemd naar de lokale indianenstam, de Otavalenos. Het viel mij op dat velen op blote voeten liepen en dat de mannen hun lange zwarte haar in een vlecht droegen. De meeste vrouwen hadden zich versierd met een rij kettingen van goudkleurige kralen. Er kwamen steeds meer mensen het terrein oplopen. Ze droegen bossen hout, jute zakken en witte doeken waarin hun handelswaar verpakt was. Moeders vervoerden hun baby's op de rug. Op de grond zaten vrouwen die aardewerken potten, houten lepels, maiskolven of gesponnen garen verkochten. De vaak in een blauwe poncho geklede mannen verkochten mooi geweven dekens, wollen shawls, lange dikke touwen en hoeden die door beide seksen gedragen werden. In een hoek was de veemarkt, waar varkens verkocht werden die vrij rondliepen. Lange touwen aan de poten verhinderden dat ze er vandoor gingen. Er werd op de dieren geboden door middel van handjeklap.
Het werd steeds drukker en rumoeriger; de stemming was vrolijk. Ik werd belangstellend maar vriendelijk bekeken. Fotograferen was geen enkel probleem.
Dit zijn herinneringen van 46 jaar geleden die weer naar boven kwamen toen ik mijn kleurendia's ging scannen. Inmiddels is Ecuador als toeristische bestemming ontdekt en prijkt een bezoek aan de zaterdagmarkt van Otavalo op vrijwel ieder reisprogramma. Van de authenticiteit is veel verdwenen, ook al omdat na mijn bezoek 90 betonnen parasols met banken zijn geplaatst waaronder de markt zich nu afspeelt. Indianen op blote voeten zul je er ook niet meer tegenkomen. Jammer voor de sfeer, maar voor de lokale bevolking een hele vooruitgang.
Foto's
