Een heel speciale plek, en zeker een ervaring die je niet snel zult vergeten. Na een prachtige treinreis (vanaf de stad Vitoria, een reis van zo'n 10 uur) langs grote meren met bergen op de achtergrond, landschappen die ik tot dan toe nog niet had gezien in Brazilië, kwamen we aan in het plaatsje Santa Barbara. Nogal 'in the middle of nowhere', je moet dan ook een taxi nemen om bij het klooster, dat midden in een prachtig natuurpark ligt, te komen. Let op: het is slim om van te voren een prijs af te spreken!!

Het klooster is ingericht met oude houten meubels, sober maar sfeervol. Je slaapt in de oude kloostercellen om het grote klooster heen. Eten in inclusief en heerlijk. Vooral het ontbijt in de kelder is leuk, je kunt er op een oude bakplaat je eigen eitjes bakken. Ook is er heerlijk fruit, dat je doorgaans de hele dag door kunt pakken. Je kunt er helemaal tot rust komen, het is zo plek waar je niks hoeft.

Wandelaars kunnen er ook hun hart ophalen, het natuurgebied is gigantisch met verschillende mooie routes naar watervallen waar je kunt zwemmen in het (ijs)koude water! Aan mooie uitzichten geen gebrek.
In het klooster is een uitgebreide map te vinden met de verschillende wandelroutes en het personeel is erg behulpzaam om je vanalles uit te leggen.

En s'avonds gaat de aardige Padre Marcos de wolven voeren op het terras!! Ja lekkere botjes en ander overgebleven vlees worden daar opgepeuzeld door de wolven! Iedere avond...behalve toen IK er was. Uren heb ik vol spanning zitten wachten onder de sterrenhemel bij een warm vuurtje tot de grote verassing kwam: een stinkdier! Teleurstelling alom, mijn ouders kwamen met allemaal mooie verhalen over de wolven die zij wel uitgebreid hebben kunnen bewonderen!

Maar goed, al met al een plek en ervaring die ik niet had willen missen!!