3. naar de zuidelijke Pantanal (Mato Grosso do Sul)
Centraal West Brazilie
Brazilië
Elstijssen
3. naar de zuidelijke Pantanal (Mato Grosso do Sul)
In noordelijke richting over de Transpantaneira rijden we terug naar de lodge waar we de nacht voordat we naar het tentenkamp gingen ook hebben doorgebracht. Deze keer blijven we er 2 nachten. De lodge was eerder een “Fazenda”, een traditionele veeboerderij. Tegenwoordig is het een eco-lodge met 3,500 hectare overstroomd land aan het eind van de Rio Pixaim. Het is nog steeds bloedheet en we besluiten om aan het eind van de middag te gaan paardrijden in de omgeving. Als echte Pantaneiro’s (Braziliaanse cowboys) rijden we dwars door moerassen, struikgewas, bos en over grasland. Het is wel oppassen geblazen. Het paard houdt alleen rekening met z’n eigen hoogte en niet met die van mij.
Al vroeg wekken de vogels ons. Elke ochtend staan we tussen 05.00 en uiterlijk 06.00 op. Met een fluisterbootje varen we over de Rio Pixaim. Wildlife en vogels laten zich weinig zien. Niet vreemd met die hitte. Wat dat betreft zijn het net mensen, hebben een hekel aan erg warm en erg koud weer. Die middag geven we Benedito vrij en genieten we van ergens gewoon te zijn zonder iets te doen.
Na het ontbijt rijden we om 7 uur over de Transpantaneira terug naar Poconé en vervolgens over een geasfalteerde weg naar het vliegveld van Cuiabá waar we 10.00 aankomen. Ruim op tijd voor de TAM vlucht van11.30 naar Campo Grande. Om 12.40 staat de piloot van de vliegtaxi ons al op te wachten. Hij loodst ons met bagage in een koekblikje door Campo Grande, terwijl hij onderweg regelmatig stopt om inkopen te doen. We rijden de stad uit en inmiddels al geruime tijd over een rode zandweg. In geen velden of wegen is er iets te bekennen dat op een vliegveld of airstrip lijkt. Het gevoel dat we bij een huis aan zullen komen waar het vliegtuigje in de achtertuin staat, begint zich aan ons op te dringen. Dat blijkt toch niet het geval. Uiteindelijk arriveren we bij Santa Maria, één van de lokale vliegveldjes van Campo Grande. Het ligt een heel eind buiten de stad. Ondertussen pakken donkere, dreigende wolken zich boven ons hoofd samen. De 3-passagiers Piper Arrow is bijna klaar voor vertrek. Maar goed ook. Zodra het flink begint te regenen of te onweren wordt er niet gevlogen. Een klein uur vliegen we over de zuidelijke Pantanal. De meertjes zijn bijna allemaal opgedroogd. Toch zou hier, ook in deze droge tijd, water moeten staan.
Er volgt een hartelijk welkom bij de fazenda. Die middag houden we het voor gezien. Met 3 volle dagen is er genoeg tijd om aan verschillende activiteiten deel te nemen. We genieten van de prachtige ligging van de fazenda en de schitterende omgeving.
Foto's
