2. noordelijke Pantanal (Mato Grosso)
Centraal West Brazilie
Brazilië
Elstijssen
2. noordelijke Pantanal (Mato Grosso)
Bedankt voor jullie reacties op mijn vorige blog. Heel leuk om dat hier zo te lezen! Over 'n aantal dagen plaats ik nog wel foto's bij mijn blogs. Verkleinen en plaatsen kost nu met een traag Internet erg veel tijd.
Het regime in het tentenkamp is 06.30 ontbijt en om 7.00 met de boot op zoek naar de jaguar en andere dieren tot een uur of 11.30. Om 12.00 lunch en vanaf uiterlijk 14.30 tot 18.00 weer een boottocht. Om 18.00 douchen, 19.00 diner en 22.00 gaat het licht uit maar liggen wij al te slapen.
De natuur langs de rivieren is anders dan ik verwachtte. Het heeft toch veel weg van de jungle, er is geen of nauwelijks grasland en weinig rivierstrand. Dat heeft niet alleen consequenties voor het spotten van dieren, maar zeker ook voor het fotograferen. Je bent vooral gefocust op de opening (windows noemen ze het hier) in bosschages. Het is er donker, je bootje beweegt constant, de dieren bewegen en daardoor is het moeilijk om toch een redelijk scherpe opname te maken. Waarschijnlijk heeft niet iedereen hier problemen mee, maar voor mij is het toch een hele opgave. Ben benieuwd naar het resultaat dat ik thuis pas goed kan beoordelen. Moet dus nog even geduld hebben. Al is fotograferen voor mij geen bijzaak, het gaat toch op de eerste plaats om de ervaringen en de momenten zelf en die zijn geweldig.
De jaguar is de grootste katachtige van Zuid-Amerika en is met zijn brede kop en sterke kaken een machtige verschijning. De poten zijn relatief kort maar wel erg sterk. De vacht is lichtgeel tot roodbruin en kent zwarte, ronde vlekken met daarin weer een of meerdere donkere stippen. Soms verandert de rij zwarte vlekken in een doorlopende lijn op de rug. Bij voorkeur leeft de jaguar in de directe omgeving van water en de Pantanal - het grootste moeraslandschap ter wereld - is daarom een ideale leefplek. De Pantanal staat al vele decennia bekend - naast het Amazonegebied - als het meest wildrijke gebied van Zuid-Amerika. Kaaimannen, otters, capibara's, miereneters en tapirs lieten en laten zich makkelijk zien. Sinds een paar jaar laat nu ook de jaguar zich wat vaker bewonderen.
Jaguars zijn vooral in de ochtend- en avondschemering actief. Ze leven solitair in een territorium van 28 tot 76 km² en dat maakt een zoektocht niet gemakkelijk. Territoria overlappen regelmatig, door het aanbrengen van krabsporen wordt een territorium gemarkeerd. In tegenstelling tot veel andere katachtigen zijn jaguars goede zwemmers. Hun jachttechniek bestaat uit het zo dicht mogelijk besluipen van hun prooi om er vervolgens bovenop te springen. Met een krachtige beet in de schedel wordt de prooi gedood en pantsers van schildpadden of gordeldieren vormen daarbij geen belemmering. Jaguars rekent men dan ook tot de allersterkste katten al zijn ze kleiner dan een leeuw of een tijger. Jaguars zijn ook goede vissers; met een krachtige uithaal van een poot wordt de vis uit het water op de oever geslagen.
Tijdens onze eerste boottrip die middag, zien we al snel (wat mij betreft totaal onverwacht) onze eerste jaguar. Wat een schitterend beest en wat een krachtpatser. Het is Mr. Wilson. Alle jaguars die hier in het gebied leven, hebben van het onderzoeksteam een naam gekregen. Ze herkennen de jaguars aan de tekening boven de ogen, die bij elk dier anders is. De eerste letter van de naam wordt bepaald door op welke letter van het alfabet de tekening lijkt. Zo kun je in de tekening op de kop van Mr. Wilson een W herkennen. Mr. Wilson heette eerst Wilma. Later bleek het geen zij maar een hij te zijn. Bij jaguars is dat pas na een tijd met zekerheid te zeggen. Wilson is Mr. Wilson geworden, omdat hij zichzelf echt kan showen.
De volgende ochtend is er geen jaguar te bekennen. Niet vreemd, het is nog steeds koud. ’s Middags doet de zon een poging door de wolken heen te branden en wordt het aangenamer. Op weg naar de Blackstream zien we ineens heel veel gieren cirkelen en in een boom zitten. Benedito gebruikte zijn recorder met geluidopnames. Elke keer wanneer jaguars geluiden produceren worden die in het kader van het onderzoek opgenomen. Onze bootsman ziet na een tijdje geduldig wachten een silhouet in de bosjes. Weer gewacht en daar zien we Hugo, die vervolgens in het struikgewas verdwijnt richting een karkas dat daar sinds de vorige dag ligt. Het is al aardig donker geworden als Stella verschijnt. Er ontstaat een stevige worsteling tussen Hugo en Stella met een hoop gebrul. Filmen lukt gelukkig wel, maar het is te donker om te fotograferen. We horen ook meer dan we zien. Niet duidelijk wordt de oorzaak van het gevecht. Wilde Hugo met Stella paren en wilde Stella dat niet of was Hugo op de prooi uit die mogelijk van Stella is. Later op weg naar het kamp zien we Stella in het donker langs de waterkant lopen.
Stralend weer is het de volgende ochtend en ook meteen heel warm. Over de Piquiri rivier gaan we naar de Piquiri Lodge, een onderkomen voor vissers. Voordat ik er erg in heb zien we weer een jaguar, het is Mr. Wilson. Van veraf zien we bij de lodge een stel Hyancinth Macaws en later in een cashewboom een Toco Toucan. Een hele leuke verrassing is de Yellow Armadillo (gordeldier) op zoek naar wat eetbaars. Op de terugweg spotten we giant otters en in de verte een zwemmende jaguar. Ongelofelijk hoe snel ze zijn. Voordat we dichterbij kunnen komen heeft ie ons gezien en al het water uit. ’s Middags varen we over de Três Irmãos en bij het begin van het eiland krijgen we het bericht door, dat er een jaguar is gespot bij de São Pedrinho stream. Het is Paris, een jong vrouwtje en haar 8 maanden oude (waarschijnlijk) dochter Esmeralda. Wat een super ervaring om deze katten in levende lijve te zien. Niet minder indrukwekkend dan destijds in India de tijgers.
Foto's
