In november bezochten we voor de tweede keer het Salar d'Uyuni. In 2000 kwamen we vanuit het noorden, nu vanuit het zuiden van Bolivia. Het was een grote wens om nog een keer naar dit gebied terug te gaan, en nu dus vanaf de andere kant. Het zuiden van Bolivia is van een onaardse schoonheid. Verstilde zoutmeren, spiegelende vulkanen, flamingo's, lama's, onwerkelijke kleuren in het ruige landschap, precies waar ik van hou. Ik heb genoten. De expeditie Zuid Bolivia eindigde op het Salar d'Uyuni, en vandaar weer terug naar Chili.

De eerlijkheid gebied te zeggen dat het Salar, vergeleken met 20 jaar geleden, behoorlijk te lijden heeft van het inmiddels flink toegenomen toerisme. Tijdens de 4 dagen door het zuiden viel het niet op, maar op het Salar kwamen alle FWD's samen en schrok ik toch. Veel jonge reizigers die alleen maar geïnteresseerd lijken in het maken van selfies en groepsfoto's. De FWD's trokken lelijke zwarte sporen op het maagdelijk witte zout. Natuurlijk gun ik iedereen zijn reiservaringen, maar toch....

Het bekende Isla del Pescado, het cactusseneiland midden op de zoutvlakte, heet inmiddels Inca Huasi Island en heeft nu een aangelegd wandelpad, toiletblokken, bewaking en een toegangsprijs. Toen wij er aankwamen bleek er een tentenkamp te zijn opgezet door een groep toeristen die er hadden overnacht. De ongereptheid van 2000 was verdwenen. Gelukkig stonden de cactussen in bloei.

Het is misschien niet helemaal eerlijk om te vergelijken, maar ik heb opnieuw de conclusie getrokken dat ik niet meer terugga naar waar ik het ooit fantastisch vond. De eerste ervaring is en blijft de beste en de mooiste. Zuid Bolivia zagen we dus wel voor het eerst, en dat vond ik helemaal geweldig. Welk cijfer moet ik nou geven? Zuid Bolivia een 10, het Salar een 7. Gemiddeld toch bijna een 9. Columbusfactor toch maar 4.