dorine
was hier 15 Mar 2018
Dit is echt een topper! We sliepen in Refugio los Vulcanos in Amboro National Park, te bereiken vanuit Santa Cruz of Samaipata met prive vervoer. Als je eenmaal van de doorgaande weg af bent is het nog een dik half uur verder onverhard en dan moet je overstappen in de jeep van de eigenaar die je dan verder brengt. Je moet er dus wel even voor rijden maar dan heb je ook wat. In een schitterende omgeving ligt daar de Refugio van alles en iedereen verlaten (geen wifi dus), een lodge met slechts 6 kamers. Vanuit de lodge worden er wandelingen georganiseerd met een gids die je op de mooiste plekjes brengt. Bergen, watervallen, vogels, vlinders ...........Heerlijk om even te onthaasten en te genieten van heerlijke wandelingen
Polderboywas hier 31 Aug 2016
de salar Coipassa is de op een na grootste zoutvlakte in Bolivia. Hier ben je werkelijk op jezelf aangewezen en een met de omgeving. Het was voor ons mijn vrouw en ik beide 60+ een genot om hier overheen te fietsen. Maar ga nooit zonder goede voorbereiding!
Polderboywas hier 31 Aug 2016
Het is een voorrecht om op zo'n mooie, stille en uitgestrekte plek te mogen zijn. zeker op de manier zoals wij reizen. Op de fiets. het is zeker geen locatie die je even tussendoor pakt. Dan moet je georganiseerd in de jeep reizen.
Polderboywas hier 31 Aug 2016
Op dit plein gebeurt elke dag wel iets. wij treffen hier de ene dag een markt met lokale genezers en kruiden dokters, de andere dag werd er een groot festival gehouden waar verschillende muziek groepen en dansgroepen optraden.
een heerlijke plek in LaPaz.
Polderboywas hier 31 Aug 2016
Het is een voorrecht om op zo'n mooie, stille en uitgestrekte plek te mogen zijn. zeker op de manier zoals wij reizen. Op de fiets. het is zeker geen locatie die je even tussendoor pakt. Dan moet je georganiseerd in de jeep reizen.
Polderboywas hier 31 Aug 2016
Op dit plein gebeurt elke dag wel iets. wij treffen hier de ene dag een markt met lokale genezers en kruiden dokters, de andere dag werd er een groot festival gehouden waar verschillende muziek groepen en dansgroepen optraden.
een heerlijke plek in LaPaz.
Voor deze 'once in a lifetime experience' kozen we voor een tour die iets duurder was dan andere tours. De route van deze organisatie doet alle plekken aan dezelfde plekken aan als de standaard tours, maar net even in een andere volgorde. Daarom heb je het gevoel dat deze tour niet door grote groepen toeristen wordt aangedaan.
Om in Uyuni te komen namen wij het vliegtuig, de wegen schenen richting het zuiden bar slecht te zijn. Na een comfortabele en korte vlucht vanuit La Paz zagen we de zuidvlakte al snel verschijnen. De voorpret was hierdoor al begonnen! Na een briefing stapten we in onze jeep en begonnen we aan onze tour. De eerste dag deden we de zoutvlakte aan, waarbij een fotosessie niet mocht ontbreken. Gewapend met dino's een fles Pringles hebben we de leukste foto's en filmpjes gemaakt. Daarna stopten we bij een heus cactus eiland met cactussen van 6 meter hoog. De nachten waren koud maar we konden opwarmen in een heuse hotspring onder de sterrenhemel tijdens 1 van deze nachten. En de uitzichten van de daarop volgende dagen waren steeds fantastisch! We reden langs de pampas vol alpacca's en lama's. En reden langs enorme vulkanen en rood en groen gekleurde meren met flamingo's. Zoveel diversiteit in slechts 3 dagen, het is echt een once in a lifetime experience geworden!
Dit is echt een topper! We sliepen in Refugio los Vulcanos in Amboro National Park, te bereiken vanuit Santa Cruz of Samaipata met prive vervoer. Als je eenmaal van de doorgaande weg af bent is het nog een dik half uur verder onverhard en dan moet je overstappen in de jeep van de eigenaar die je dan verder brengt. Je moet er dus wel even voor rijden maar dan heb je ook wat. In een schitterende omgeving ligt daar de Refugio van alles en iedereen verlaten (geen wifi dus), een lodge met slechts 6 kamers. Vanuit de lodge worden er wandelingen georganiseerd met een gids die je op de mooiste plekjes brengt. Bergen, watervallen, vogels, vlinders ...........Heerlijk om even te onthaasten en te genieten van heerlijke wandelingen
Haribobanaanwas hier 31 May 2015
Takesi Trail: De snelweg van de Inca's
Eén van de hoogtepunten van Bolivia is de driedaagse Takesi Trail, een tocht over eeuwenoude incapaden. Vanuit La Paz rij je naar het startpunt van de trek, de verlaten mijn van San Francisco op 4.200 meter. De weg naar het startpunt van de trek is met diepe ravijnen en slechte wegen al vrij spectaculair, kortom je kunt echt merken dat je in het hooggebergte bent. Voordat de tocht begint wordt een deel van de bagage (tenten, voedsel e.d.) op lama's geladen, die ook de hele tocht meelopen. Het eerste gedeelte van deze trek is meteen het zwaarst, omdat je een pas over moet van 4.650 meter. Eenmaal op de top aangekomen heb je een prachtig uitzicht op de besneeuwde bergtoppen van het Andesgebergte en heb je een grote kans op het zien van condors. Hierna is het overwegend dalen en bereik je, na ongeveer 6 å 7 uur te hebben gelopen, de overnachtingsplaats op 3.600 meter. Vanwege de hoogte kan het behoorlijk koud worden. Er zijn hier behalve de meegebrachte spullen geen voorzieningen, je bent dus volledig overgeleverd aan de natuur. De tweede dag daal je verder af en zie je het landschap veranderen van hooggebergte naar een tropische omgeving. Dit kun je gelijk merken aan de stijgende temperaturen. Uiteindelijk daal je deze dag af naar een hoogte van 2.600 meter, waar je na de inspanning heerlijk kan bijkomen in een ijskoude bergrivier. De derde dag is nog maar kort. Na twee uur lopen bereik je het eindpunt het dorpje Yanacachi (2.000 meter)
MennoRietdijkwas hier 31 Jul 2014
Het is nog onder het vriespunt als we in de ochtendschemer de jeep instappen. Na een koude nacht in een zouthotel op bijna 4000 meter hoogte op de Boliviaanse Altiplano rijden we vandaag verder richting de grens met Chili. Het zonlicht onthult het indrukkend desolate en kleurrijke landschap waar we door heen rijden. Onze locale gids en chauffeur Carloz stuurt behendig over de soms amper zichtbare paden. Hij kent hier duidelijk de weg. Met mijn beperkte Spaans probeer ik hem te vragen waar hij hier het meest van geniet. Uit het ratelende Spaanse antwoord maak ik op: “bergmeertje … flamingo’s … hahaha … niet op het programma … detour … of we dat willen?” Of mijn vraag helemaal goed overgekomen betwijfel ik, maar gezien zijn ogen glimmen van plezier stem ik meteen in met de detour. Ruim een uur later slaan we abrupt rechtsaf een nauwelijks zichtbaar pad op en hobbelen we een heuvel over. Aan de andere kant ontvouwt zich een schitterend meertje met flamingo’s. Door de nachtvorst is het oppervlak nog grotendeels bevroren en paraderen de flamingo’s op het ijs. Ik vraag Carloz waarom hij zo’n grote grijns op zijn gezicht heeft. Lachend wijst hij naar de Laguna Cañapa, “kijk, flamingo’s die door het ijs zakken!” Het is inderdaad een hilarisch schouwspel waarbij regelmatig ielige flamingopoten door het dunne ijslaagje heen verdwijnen. Carloz weet nog te melden dat ze dit expres doen om zo sneller bij hun algen ontbijtje te kunnen zijn…
ThijsVDenBurgwas hier 31 Jul 2011
In de hoogste hoofdstad van de wereld La Paz en de omgeving, kun je je hart ophalen als je aparte activiteiten en dingen wilt zien. Naast een heksenmarkt met rariteiten, soms een sterke maag vragend. Adembenemende downhill routes met de mountainbike, verschillende bijzondere uitgaans gelegenheden en ander vertier. Zo ook het volgende volksvermaak Cholita Fighting genaamd. De meeste hostels en hotels weten wanneer en waar het is. Wie bekend is met het Amerikaanse Showworstelen kan hier zijn hart ophalen. Verschillende 'vechters', lees acteurs die best goed kunnen bewegen, bestrijden elkaar in de ring in zelfgemaakte scheefgenaaide pakjes. Opkomend door een gouden douchegordijn, geven ze een hilarisch slechte show weg. Aan timing doen ze niet echt en de reactie op een klap komt vaak pas een seconde later. De wedstrijden worden ingevuld door verschillende individuen, maar de dames (cholita's) stelen de show. Zelfs zij maken nog enkele salto's vanaf de touwen van de ring. Aangespoord door een juichende menigte van westerse backpackers en net zoveel lokale bevolking die het erg serieus nemen en al joelend laten horen of ze het goed of niet vinden. Al met al een met tranen van het lachen gevulde avondinvulling. Een echte echte aanrader.
ThijsVDenBurgwas hier 30 Jun 2011
Bolivia is een van de armste landen van Zuid Amerika maar ook een van de meest interessante als het gaat om aparte dingen om te zien en te doen. Een voorbeeld heirvan is de mijnstad Potosi. Dit stadje ligt op iets meer dan 4000 meter hoogte en is daarmee een van de hoogstgelegen steden in de wereld. Zilver is wat er hier uit de mijnen wordt gehaald en in hoogtij dagen was dit een enorm rijk bolwerk. Dalende prijzen en minder erts heeft er voor gezorgd dat de stad minder floreert dan vroeger. De meeste toeristen in Bolivia slaan Potosi over. Maar wil je een erg aparte en actieve ervaring dan kun je met een groepje een mijn in waar gewerkt wordt. Een overall en lamp wordt aan iedereen verstrekt. Je daalt af in de mijn en gaat kijken bij de arbeiders en onder welke omstandigheden zij dit moeten volbrengen. Het is een gewoonte dat je voor hen iets meebrengt (liefst water, of ander drinken, eten of een staaf dynamiet). Dat laatste kun je gewoon kopen in speciale winkels. HIernaast mag je even meehelpen wat ze lachend accepteren. Ook de berggeesten en eerplaatsen worden aangedaan. Een bezoek aan de mijn is lichamelijke inspannend en je moet ook tegen kleine ruimtes kunnen. Maar het is een ervaring om nooit te vergeten en geeft je nog meer respect voor de mensen die dit elke dag moeten doen om hun dagelijkse kost te verdienen.
Graafwas hier 31 Oct 2010
Death Road de zgn. dodenweg loopt van La Paz naar de jungle bij Coroica. Tot 2006 was dit een belangrijke weg langs steile afgronden waar erg veel ongelukken gebeurden. Nu is er een veilige asfaltweg, en sindsdien wordt deze weg nu hoofdzakelijk gebruikt als fietsroute. Helaas rijdt er nog wel eens een auto overheen omdat deze weg korter is, dus het blijft oppassen. Deze spectaculaire fietstochten worden georganiseerd op mountain-bikes en ze gaan gemakshalve van hoog naar lager. En dan met een auto en fiets-trailer weer terug. Overal in de straatjes van La Paz kun je deze excursies boeken. Speciale fietskleding, helm en natuurlijk de fietsen zijn inbegrepen. Met nog een souvenir T-shirt, een uitgebreide lunch en foto heb je de hele excursie al voor zo’n 350 Boliviano’s (ca € 35).
Afpmvannunenwas hier 31 Aug 2007
Potosí is een stad in Bolivia. Deze stad dankt zijn ontstaan aan de ontdekking van zilvererts in de Cerro Rico (Rijke Berg) in april 1544 onder de naam "Villa Imperial de Carlos V". De stad Potosi ligt op 4090 meter en claimt de titel van hoogste stad ter wereld. De stad heeft geprofiteerd van de ontdekking van zilver tussen 1542 en 1545 in de Cerro de Potosí. De zilverertswinning vond plaats met behulp van watermolens waarvoor een watersysteem van aquaducten en kunstmatige meren werd aangelegd. Het zilvererts werd direct op grote schaal ontgonnen, om als zilver naar Spanje te worden verscheept. Zeer waarschijnlijk is een groot deel van de "Zilvervloot", die Piet Hein op de Spanjaarden buit maakte, uit Potosí afkomstig. Omstreeks 1672 was de bevolking naar bijna 200.000 gestegen en werd de stad met zijn vele kerken een van de grootste en rijkste van Zuid-Amerika. Er werd zelfs een Munthuis opgericht, de "Casa de Moneda", om het zilver ter plaatse tot munten te slaan. Gedurende de eerste helft van de 19e eeuw zorgden de onafhankelijkheidsoorlogen voor een verval van de stad: veel rijkdommen werden naar Europa verscheept. Bij de onafhankelijkheid in 1825 was de bevolking van Potosi afgenomen tot minder dan 10.000. Tegen die tijd waren ook de mijnen van de Cerro Rico bijna uitgeput. De val van de zilverprijs in het midden van de 19e eeuw, gaf de economie van Potosí de genadeslag. In de jaren 1980 werden alle staatsmijnen gesloten. Sinds 1987 staat het op de Unesco erfgoedlijst.
Afpmvannunenwas hier 31 Aug 2007
Sucre is de wettelijke hoofdstad van Bolivia. De stad heeft een inwoneraantal van 190.000. Ze ligt op 2900 m boven zeeniveau en heeft een gematigd klimaat. Op 16 april 1540* werd Sucre door de Spaanse conquistador Pedro de Anzures gesticht aan de voet van twee heuvels Churuquella en Sica Sica. Daar was namelijk zilver gevonden. De naam van de stad was toen nog Ciudad de la Plata ("Zilverstad"). Tegenwoordig geldt de oude binnenstad van Sucre als de best bewaarde Spaanse koloniale stad in Zuid-Amerika, met zeer veel witte gebouwen (vandaar de bijnaam "La Ciudad Blanca"). In 1991 werd deze binnenstad dan ook opgenomen in de Werelderfgoedlijst. Bezienswaardigheden die er nu voornamelijk te bezichtigen zijn, zijn:
De San Lázaro kerk, de San Francisco kerk, de Santo Domingo kerk, het Franciscaner klooster La Recoleta, Parque Bolivar en Casa de la Libertad.