Bolvia: bizar bezoekje aan de San Pedro gevangenis

Door: Philippine

Geplaatst op May 29, 2012

Om de beroemde San Pedro gevangenis van Bolivia te kunnen bezoeken moet je eerst contact leggen met een van de gevangenen. Wij kregen via via het nummer van ene Jose. Voor nadere instructies van ons bezoek moesten we op de dag zelf bellen. We zouden om 13.00 opgehaald worden door Patty.

Om 13.00 stonden wij netjes op de hoek van de straat. Het begon nu echt spannend te worden. Het bleek dat wij niet de enigen waren die de San Pedro gevangenis gingen bezoeken, er waren nog 14 anderen uit het hostel. Patty was netjes op tijd. Ze was met een taxi gekomen en daarmee gingen we naar San Pedro.
De gevangenis ligt midden in het centrum, het beslaat één blok. We gingen gelijk naar binnen. Patty ging de anderen ophalen. We werden gefouilleerd door de bewakers en er werd weer nadrukkelijk verteld dat we geen mobiel en geen camera bij ons mochten hebben. We moesten wel een kopie van ons paspoort geven. Toen mochten we doorlopen. Na een smalle gang kwamen we terecht bij andere bewakers bij een hek. En achter het hek stond Jose ons op te wachten. Het hek ging open en we waren binnen. Niet te geloven. Jose nam ons mee naar een van mooiste cellen van de gevangenis. San Pedro bestaat uit twee gedeeltes; het rijke gedeelte genaamd Posta waar wij heen gingen en een arm gedeelte genaamd Population waar heel veel enge dingen gebeuren en wat ook afgesloten is.
We liepen over de binnenplaats dat meer op een terras leek. Allemaal tafeltjes met stoelen en parasols. Mannen, vrouwen en kinderen zaten hier lekker te eten in de zon en ze zaten ons allemaal aan te staren. Daarna moesten we een trap op en kwamen we aan bij de cel van Pepe. Jose en Pepe zijn goede vrienden beide zitten ze hier vanwege het dealen in drugs (en nog meer dingen denk ik). Jose is van Mexicaanse afkomst, 37 jaar, 4 kinderen en is getrouwd. Hij had een vriendelijk gezicht, bijna schattig. Hij sprak zeer goed Engels en was erg vrolijk. Hij zit hier al een paar jaar en heeft nog een paar jaar te gaan. Hij is samen met Pepe de baas over dit rijkere gedeelte van de gevangenis. Hij regelt het geld, lost ruzies op enz. Pepe is de allergrootste baas. Hij is Boliviaans. Maar heeft wel een paar jaar in Zweden gewoond met zijn ouders. Hij is ook 37. Hij was erg groot voor een Boliviaan, ook een vriendelijk gezicht. Hij miste alleen één oor. Die had hij zelf afgesneden toen hij in de isoleercel zat. Pepe is het hoofd van de banditos (soort hells angels) van heel zuid-amerika Over een paar maanden komt hij vrij en dan wil hij een club openen. Deze club is speciaal voor vrouwen en in de club zijn allemaal gigolo`s…dat is weer eens wat anders.

We werden hartelijk ontvangen door Pepe en Jose. We kregen een hand en één kus op de wang alsof we elkaar al een tijdje kenden. De cel van Pepe kost 8000 dollar en heeft een keuken en badkamer (met warm water) op de begane grond. (Het schijnt dat het verkopen van de cellen geregeld wordt door een makelaar!). Een trappetje leidde ons naar de eerste verdieping waar zijn huiskamer en slaapkamer was. Daar werden we ontvangen door twee vrolijke Cocker Spaniels en door nog een andere gevangene genaamd Sylvio, 23 jaar. Hij zit hier vanwege poging tot moord.
We namen plaats op de bank. Hier moesten we Jose 500 Bolivianas betalen voor deze tour (dat is ca. 55 euro). Ook moesten we nog 50 Bolvianas (6.50 euro) betalen aan Pepe voor het gebruiken van zijn huis. Jose vertelde over de menukaart; whiskey, rum, beer, weed en coke. Want we gingen feestje bouwen. Ondertussen was ook de rest van de groep aangekomen en zaten we met 16 toeristen in het huis van Pepe. Iedereen deed zijn bestellingen: drank en coke. Spiegel erbij, opgerold bankbiljet….echt bizar. Het was gewoon gezellig. Één gram coke kost hier 16 euro. Het schijnt een van de beste te wereld te zijn. Ze hebben hier 70%, 80% en 98% pure coke. De rest van de procenten bestond uit chrystal meth. Het wordt allemaal gemaakt in de gevangenis in het laboratorium. Tijdens het snuiven en drinken vertelden Pepe, Jose, Stephan (de Nederlander) en Sylvio allerlei gevangenis verhalen; over de corrupte bewakers, over moorden in de gevangenis, over een kannibaal die 5 mensen had opgegeten, over de isoleercel etc. Jose vertelde ons ook wat ze met al het geld doen van de toeristen. Als toerist kan je hier zelfs een nachtje slapen als je wilt! In deze gevangenis wonen hele gezinnen. Kinderen en vrouwen kunnen hier gewoon in en uitlopen.

Pepe is gek op honden. Aan zijn deur hing een halsband voor de hond. Die laat hij dus regelmatig uit binnen de muren van gevangenis en dan neemt hij een zakje mee om de poep op te ruimen! Zijn honden krijgen Pedigree te eten. Ook liepen er een aantal katten in de gevangenis. Een ding is zeker de dieren hebben het beter binnen de gevangenis dan buiten.

Na 4 uur in Pepe zijn cel gezeten hebben kregen we een rondleiding van Jose. Er zijn ook nog drie groepsfoto`s gemaakt, deze gaat Jose ons later mailen (twee jaar later heb ik deze nog niet ontvangen).
Toen was het 18.00 en moesten we weg. De deuren van de gevangenis sluiten om 18.00. Sommigen hadden coke gekocht voor buiten de gevangenis. Maar dat moesten ze aan Patty geven want alleen zij kon het naar buiten smokkelen. We namen afscheid van Pepe, Jose en Sylvio met een hand en één kus. Patty nam ons mee naar het hek en per tweetal mochten we er door. Wij stonden vrij snel weer buiten (zonder controle) maar de jongens uit de groep werden grondig gecontroleerd op coke.

Daar stonden we dan, weer buiten in de vrije wereld. Wat een bizarre dag was dit..