In de ban van het ijs
In de ban van het ijs
Perito Moreno. Het is een van weinige gletsjers die nog groeit. En dat groeien gaat gepaard met zuchten, steunen, kraken en geweld.
Perito Moreno is te vinden in het Parque Nacional Los Glaciares op de grens tussen Chili en Argentinië, in het Zuidwestelijke puntje van Patagonië. Het is slechts één van de vele gletsjers in het park. Dat de ijsmassa groeit en makkelijk benaderbaar is, maakt het een absolute ‘must-see’.
De meeste bezoekers van het nationale park verblijven in El Calafate waar de lange hoofdstraat doet denken aan het Amerikaanse Wilde Westen. Het is een charmant stadje dat ondanks het sterk groeiende toerisme nog steeds weinig voorstelt. Vanuit El Calafate vertrekken bussen richting Perito Moreno. Op eigen gelegenheid het gletsjerpark bezoeken wordt door weinig mensen gedaan. Het park ligt op 80 kilometer rijden van El Calafate in een gebied dat duizenden kilometers van de bewoonde wereld ligt. Eigen vervoer is daarom voor de meeste bezoekers beperkt tot een zitplaats in de bus. Maar het landschap op weg naar het park is al van zodanige schoonheid dat je blij bent dat je zelf niet op de weg hoeft te letten.
Na anderhalf uur rijden en zo nu en dan een stop bij een vista point, de eerste ijsbergjes zijn dan al gespot, zie je in de verte een hemelsblauwe schittering. Vreemd genoeg is dit niet de lucht. Het is een blauwe massa die is ingeklemd tussen 2 bergen. Na nog wat kilometers over de bochtige weg te hebben afgelegd, met af en toe een blik op dat fascinerende verschijnsel in de verte, stopt de bus. Vanaf deze plek begint het hemelsblauwe natuurverschijnsel vorm te krijgen. Voor je ligt een gigantische gletsjer in een meer dat gevuld lijkt met wat grijzige melk. De omvang wordt duidelijk bij het besef dat er nog zeker 20 kilometer tussen jou en de gletsjer ligt. Voor de massieve ijswand dobberen ijsbergen.
Parque Nacional Los Glaciares bestaat uit een aantal gletsjers: Upsala, Heim, Spegazzini, Mayo, Ameghino, Onelli, Agassiz en Perito Moreno. Perito Moreno is de meest bekende. Zonder het te weten heeft de halve wereld de gletsjer wel eens op TV voorbij zien komen. Want Perito Moreno figureert veelvuldig in filmpjes over de opwarming van de aarde met beelden van haar instortende ijswanden. Het instorten van de ijswand is echter een natuurlijk fenomeen en heeft helemaal niets te maken met het broeikaseffect.....
Perito Moreno groeit met meer dan een meter per dag. De ijswand krijgt onder invloed van water, temperatuur, beweging en wind enorme krachten te verwerken. Er breken hierdoor continu huizenhoge stukken ijs af. Het geluid dat hiermee gepaard gaat is fascinerend. Een brok ijs breekt af en een seconde later hoor je een langgerekt kraaaaaaaaaak terwijl het zich met veel geweld in het water stort. Het is een verslavend spektakel waar je je met moeite van losmaakt.
Als er niet teveel ijsbergen in de meren drijven, dan kunnen andere gletsjers per boot worden bezocht. Hoog in de Andes, varend tussen de ijsbergen waan je je in een Tolkien landschap, in de ban van het ijs.