'Jouw Plekje', een inheemse ontmoeting

Door: TravelGoom

Geplaatst op May 7, 2012

Ik zag je in het maanlicht.
Verscholen in een hoekje onder de stoel, beschenen door een heldere straal tussen de gordijnen door.
Je reageerde niet toen ik je van dichtbij kwam bekijken.
Ik liet het maar zo, moe van de lange reis naar Buenos Aires.
'Die zal morgen wel weg zijn', dacht ik nog toen ik de ogen dicht deed.

Ik ben wat gedesorienteerd als ik tien uur later de hotelkamer rond kijk.
De zon heeft de maan vervangen en projecteert een waaier aan zonnestralen op de miljarden stofdeeltjes tussen vloer en plafond.
De gaten in de gordijnen lijken ritmisch door de motten te zijn uitgevreten.
Ik doe ze open voor een eerste blik in de straten van de Argentijnse hoofdstad.
De deur naar het kleine balkonnetje staat op een brede kier.
Dat herinnert me aan je en ik werp een snelle blik onder de stoel.
Niets te zien, dat dacht ik al.

Geen idee van de Argentijnse preutsheid doe ik voor de zekerheid de gordijnen weer dicht als ik me voorbereid op een douche.
Het ziet er allemaal wat minder florisant uit in dit hotel maar ik ga me wel redden fluister ik mezelf.
Het water is zowaar warm en op de dunne waterstraal had ik wel gerekend.
De appeltjesshampoo pers ik met moeite uit het zakje dat voor me klaar ligt.
Het schuimt flink en prikt in de ogen en juist op dat moment kom je binnen.
Om het hoekje van de badkamerdeur die ik open heb laten staan.
Je cirkelt wat rond mijn voeten, onberoerd door de schamele spetters die de steeds dunner wordende waterstraal via mijn schouders naar beneden laat vallen.
Zelfs het prikkende schuim, dat opvallend kriebelt aan mijn voeten, doet je niets.
Je blijft zitten als ik de handdoek pak en mezelf droog.
Het is alsof je zit te wachten al begrijp ik niet goed waarop.
Dan in de paar seconden dat ik mijn gezicht afdroog ben je vertrokken.
Snel kijk ik om de hoek de hotelkamer in.
Geen spoor van je te zien.
Het is wel goed, ik ga de stad in.

Niet ver van het hotel is een kiosk waar een ouder echtpaar naast hun spullen ook een gulle lach verkoopt.
Ik maak er even een praatje voordat ik mijn slenterdag door de indrukwekkende wijken van de stad ga afsluiten.
Ik doe dat graag met een biertje op het balkon en daar voorziet het charmante echtpaar tot in de vroege uurtjes in.
Met twee ijskoude blikjes cerveza in de hand heb ik de schouder nodig om de kamerdeur open te duwen.
Het maanlicht heeft haar plek weer gevonden en verblindt me bijna als ik de gordijnen en de balkondeur open.
Aan jou denk ik niet.
De vele indrukken van de dag hebben je doen vergeten.
De focus ligt op de eerste slokken van het bittervocht die ik hangend op een klapstoel en met de pootjes op de railing lustvol tot mij neem.

En dan, uit het niets, ben je er.
Balancerend op de railing niet ver van mijn voeten lijkt het maanlicht je te verwarmen.
Even lijkt het alsof we contact hebben maar dat verstoor je snel als je met een vlotte beweging naar beneden glijdt.
Achter me langs de balkondeur rechtstreeks onder de stoel in de hoek waar ik je gisteravond laat ontmoette.
Het is jouw plekje blijkbaar en ik vind het best.
Zolang ik geen last van je hebt en hier rustig mijn biertje kan drinken.
En zo komen de herrinneringen van de dag nog eens voorbij voordat ik ook mijn hoekje opzoek.

Je bent eerder in de douche dan ik.
De taferelen lijken zich te herhalen al mag ik de dunne waterstraal nu zonder appeltjesshampoo op mijn kruin laten dalen.
Het hotel is zuinig bewijst ook mijn handdoek van gisterochtend op de grond.
Je lijkt weer te wachten en dat maakt me nieuwsgierig.
Ik stap de douchebak in en doe de kraan aan.
Je doet een paar stappen naar voren en krijgt weer spetters op je rug.
Je geniet meer van dit water dan ik zo lijkt het.

Mijn blik buigt naar beneden.
Tussen mijn blote benen zie ik langzaam iets omhoog komen.
Het doucheputje wordt opgetild.
Het gebrek aan appeltjesshampoo maakt dat ik gedetailleerd kan zien hoe het plots heel druk wordt in de douchebak.
Tientallen kakkerlakken in alle maten kruipen uit het putje omhoog.
Nog voordat ze over mijn voeten kruipen ben ik de douchebak en de badkamer uit.
Mijn keuze is snel gemaakt: wegwezen hier.
Een kwartiertje later ben ik op zoek naar een ander hotel.
Nog even denk ik terug aan jou.
Ik ben weg maar jij bent er waarschijnlijk nog...
...bij je vriendjes...